skulu taka sær av okkum, tá ið tann dagurin kemur, at vit ikki klára okkum longur. Tey hava sítt egna lív. Hinvegin er tað tað mest ideella, at yngra ættarliðið tekur sær av tí eldra, soleiðis sum tað var

Staðfest verður somuleiðis, at týdningarmesta atgerðin til tess at náa málinum, at ongin skal lata lív ella verða álvarsliga skaddur, er at lækka hámarksferðina. Ferðkanningar hjá landsverkfrøðinginum og

Men kortini heldur Jógvan Krosslá, at hetta er einasti vegurin at ganga. ? Skal útjaðaranum verða lív lagað, er tað neyðugt at fáa meiri umsting úr Havnini og spjaða hana runt um í landinum. ? Vit, sum

dagur ber okkum boð um, hvussu stokkut jarðarlív okkara er. Hann minnir okkum á, at vit eiga at liva lív okkara, sum um hvør dagurin er hin síðsti, so at vit eru tilreiðar, at fara foldum frá. Góða Sunneva

koyrilærarin, og leggur aftur at, at hesar royndir teirra ungu kunnu avmarka vandan fyri at lata lív í høpisleysum ferðsluvanlukkum á føroyskum vegum. Ung mannalív bjargast Bjarki Ottosonur Johannesen

har sum sjúklingar, fækkast í tali í hvørjum. Hjá mær hevur tað verið umráðandi at geva teim gloymdu lív og burturtagdu mál, sigur Gunnar Hoydal. Eingin ivi skal kortini vera um, at "Dalurin fagri" fyrst [...] Karsten Hoydal, eru søgur um barnaárini í Hoydølum. Í vár gav Bókadeild Føroya Lærarafelags út bókina "Lív heldur á" eftir Karsten Hoydal, ið er um drongin Páll, sum býr í kjallaranum á bróstsjúkrahúsinum.

samanleggingin seinasta ár varð helst eisini gjørd út frá teirri sannroynd, at skuldi hondbóltinum vera lív lagað, so einasta gongda leið at samstarva við grannarnar. Samanleggingin hevur nú eitt ár á baki,

benda á, at ferðslan aftur fer at minna um tíðina í áttatiárunum, tá nógvir ungir føroyingar lótu lív í høpisleysum vanlukkum. Tryggingarfelagið Føroyar hevur latið nógvar góðar gávur til eins góð endamál

er illveðrið, og hvat ið fyriferst Tongl-Onnu og Simeons-Onnu. Aftrat hesum fær lesarin í stuttum lív og lagnu hjá báðum, hvussu tað gekst við gentuni, sum Tongl-Anna ikki slapp at hava, hvussu var við

fólk eru ofta bert stríð hjá yngri fólki. Tey ungu hava so nógv um at vera. Tey hava eitt strævið lív, og tí er ikki tíð til okkum gomlu. Av tí sama verður heldur ikki lurtað eftir, hvat vit hava at siga