av húsi, í bygdarhúsið at hoyra, hvat býráðspolitikarar úr Havn og onnur, sum hava eitthvørt upp á hjarta, hava at siga um politisku støðuna í Kollafirði, nú kollfirðingar kenna seg tiknar við nøsina, tí

svarar Per, at nógv høvdu havt gott av at sett seg niður og funnið út av, hvat tey veruliga hava upp á hjarta, og so hildið seg til tað, tá tey stíga fram bæði úti millum fólk og í miðlunum. Týdningurin, ið

? Tað geri eg altíð, tá eg byrji upp á nakað nýtt. Mær dámar ikki at fara upp í nakað við hálvum hjarta. Eg vil gera tað fult út. Og soleiðis var ein 500 mió. (dk) krónurs bókaætlan um at fáa skap. ? Vit

hansara uttanlands sum fiskimálaráðharri er júst í Føroyum. - Hetta var so fløvandi í neyðini og hjartaligt, at allir íslendingar eru føroyingum sera takksamir fyri hjálpina, sum teir minnast við takksemi

Peningurin er ikki allur tøkur til hesa bygging enn!! Tí er bøn okkara, at um onkur í Føroyum hevur hjarta fyri hesum gentunum, eru tit vælkomin at stuðla teimum, so byggjast kann liðugt, og genturnar harvið

Hugleiðingar á Framsýning Eg taki ein tvørskurð av einum hjarta og lati tað saman við spritti í eina glaskrukku. Ímillum heimin og húðina er hin livandi líðingin. Oftani verður sagt, at vit gera okkurt [...] hálvhjartað. Vil tað siga, at bert tvey hjartarúm eru í brúki. Nei, alt sum vit gera, gera vit við heilum hjarta (ella við heilum heila), við øðrum orðum vit noyðast at gera tað: Vit noyðast at mála, vit noyðast

hann ágrýtnar royndir at minka um teg, tó altíð til fánýtis, tí tín sess á fremsta rað í hansara hjarta kundi einki vika«. Í 1922 giftist Estrid tí eingilska handilsmanninum Don Bannister, men í 1928 er

hann ágrýtnar royndir at minka um teg, tó altíð til fánýtis, tí tín sess á fremsta rað í hansara hjarta kundi einki vika«. Í 1922 giftist Estrid tí eingilska handilsmanninum Don Bannister, men í 1928 er

forseti í ISF. Hann hevur í dag lagt soljóðandi skriv út á heimasíðuna hjá ÌSF: Tað er við tungum hjarta, at vit í føroysku ítróttarrørsluni drýpa høvur, nú tveir av okkara fremstu ítróttarleiðarum mistu

Litir fáa skap og skuggar stinga seg út úr ljósspælinum. Hetta hjarta sat einaferð fast í einum kroppi, hevði lív, hevði rútmu. Hetta hjarta hugsaði ikki, men gjørdi tað møguligt hjá restini av kroppinum [...] Eg taki ein tvørskurð av einum hjarta og lati tað saman við spritti í eina glaskrukku. Ímillum heimin og húðina er hin livandi líðingin. Oftani verður sagt, at vit gera okkurt hálvhjartað. Vil tað siga [...] siga, at bert tvey hjartarúm eru í brúk. Nei, alt sum vit gera, gera vit við heilum hjarta (ella við heilum heila), við øðrum orðum vit noyðast at gera tað: Vit noyðast at mála, vit noyðast at skriva, sjálvt