nøgdur við sigurin, sum at enda varð trivaligur: – Teir vóru ágangandi og treiskir alla tíðina. Hjá okkum ráddi um at vísa, hvør dugur er í okkum. Vit eru framvegis vónbrotnir av, at tað ikki eydnaðist
búsettust uttanlands. Fleiri floksfelagar eru farnir undir grønu torvu, men teir liva í hugaheimi okkara. Vit verða støðugt mint á orð Prædikarans, at alt hevur tíð sína. Og nú fór so Ingi. Lívið kom
- Trupulleikin er, at vit framvegis billa okkum inn, at vit búgva í einum verðsligum, demokratiskum stati, sum javnstillar allar borgarar. Men Ísrael er fyrst og fremst statur jødanna, sum hvílir á jødiskum
fyri okkara land. Tí sær hann eisini fegin, at líknandi framsýningar sum henda verða í fleiri av okk-ara grannalondum. Í hesum sambandi kann nevnast, at ein stór listaframsýning verður fyrireikað á Den
ella ei, men um føroyska samleikan sum tjóð. At vit eru í ríkisfelagsskapi við danskarar, ger okkum ongantíð til danskarar fyri tað, og tí er eingin meining í, at vit nú skulu seta á stovn okkara
hava sæð í seinastuni við millum annað flytanini av Strandferðsluni. Tað er ómetaliga harmiligt, at okkara løgtingsumboð úr Suðurstreymi sita og sova, meðan alt verður flutt út Havnini, peningur eins
giftarmál og hjúnalag ella hjúnaband, blíva ofta brúkt í fleng í homosexuellum samanhangi, enntá av okkara tingmonnum og førandi fjølmiðlum. Hetta er óheppið, tí giftarmál merkir at víga í hjúnalag og
verður gjørt í sambandi við broytingina í lóg um vektgjøld ella annað uppskot, er eins feitt fyri okkum! Og hvørt hetta hevur við sær lægri ella hægri inntøkur hjá felagnum, kann bert tíðin vísa. Helst
samstarvi av ótta fyri at verða við undirlutan. - At byrgja okkum inni kemur ongantíð at bjarga okkum, men hinvegin fara vit at vaksa við uppgávuni, heldur Poul Michelsen, sum sær nógv perspektiv í
og skrúvað verður upp fyri tónleikinum seinni út á kvøldið, har til ber at fara upp á gólv á okkara dansigólvi. Sum nú er, verður opið til kl. 2 gerandisdagar og kl. 5 um vikuskiftini,
