var so hørm um at hava fingið starvið, at eg bæði græt og illa læt. Eg var so illa við av hesum, at pabba noyddist norður til Havnar við mær, annars fór eg ikki. Tá vit so møttu einari diakonissu á gongini [...] mæltu tey henni at fara á sjúkrasystraskúla, tí stórur tørvur var á sjúkrasystrum. Men lønin hjá sjúkrasystranæmingunum var so ússalig tá, at hon heldur valdi at verða á skrivstovuni. Á skrivstovuni fekk [...] og so skrivaði eg. Og illa tordi eg at leggja nakað burtur úr, tí eg var bangin fyri, at so fór samanhangurin heilt út av lagi. So endin varð, at eg snøgt sagt skrivaði beinleiðis av. - Tá eg fekk stílin

ódnina, sum fór at koma eystureftir móti Grønlandi og Islandi, greiddi skiparin frá. Men so komu nýggj veðurtíðindi sum søgdu, at óveðrið fór at raka tey, og óveðrið fór at verða ringast á midnátt mánakvøldið [...] sjórættinum fríggjdagin greiddi ein av manningini frá, at báturin fór so nógv á liðina, at dúrkurin vendi upp. Hann var staddur undir dekkinum tá, men leyp upp á dekkið, tá ið skiparin rópti og bað allar koma [...] mánakvøldið. Tað var ikki hugsingur um at venda aftur, og teir royndu í staðin at seta meira ferð á og settu kós móti Føroyum. Klokkan fýra týsmorgunin skuldi verða skifti á róðursvaktini, men maðurin, sum hevði

oynni – á Kambsdali, Skála og í Runavík - vóru á tremur við áhoyrarum, tá valfundir vóru hildnir. Minnist serliga, at Oddfríður illa toldi íhaldistosið og undirbrotligheitina hjá sambandsmonnum. Eftir øllum [...] kom á gátt hjá okkum í Grógv og endaði samrøðuna við at boða frá sínum egna deyða. Stillisliga segði hann: “Meg koma tit ongantíð at síggja aftur á lívi.” Hevði fingið at vita frá læknavísindini, at krabbin [...] sum royndi at slætta sjógvar á bryggjuøkinum í Norðragøtu. Onkursvegna eydnaðist at finna semjur, og tað var nógv umrøtt, at Ingeborg og Oddfríður í einrúmi løgdu sjógvarnar niður, og eftir tað valdaði

við miðlar. Av tí at hetta var ein venjing, var ikki so nógv at fáa at vita. Annað enn at tey høvdu tryggjað sær, at eingin var inni, hvønn veg tey vóru komin út, og at tey flestu vóru farin gjøgnum gongina [...] roynt var at fáa tey at tosa við grundgevingini, at stjórin ikki var at hitta. Men tað eydnaðist kortini at fáa nøkur at tosa. Líkt var til, at tey høvdu gloymt ásetingina í ætlanini um ikki at tosa við [...] henda, at onkur hevur tørv á at tosa við sálarfrøðing. Johannes Nilssen nevndi tó, at hann hevur upplivað í venjing, at onkur bleiv illa fyri. Gott fyridømi Hann rósti Tryggingarfelagnum fyri at hava so væl

sigur, at nú er mamma deyð. So hetta vóru syrgilig boð at fáa júst komin at húsum. Eg minnist, at vit settu okkum á ein stein at kúra. Læknin hevði verið hjá mammu, og hann hevði sagt um mammu, at nú var [...] varnast, at teir eru við at fara á flesjarnar, sum eru 4 fjórðingar suður úr Suðuroynni. Skiparin sprakk upp og gav boð um at seta bátin út, og seks mans fóru til árarnar. Hann hugsaði sum so, at teir kundu [...] sleipa slupp­ina so mikið, at teir sluppu frá Flesj­unum. Men vestanaldan var so tung og streymurin so harður, at har gjørdist einki. Nú hoyra teir dun av brimi, og nú var at bera skjótt at. Tá rópaði skip­arin

metir, at teir spælararnir, ið vóru á bonkinum ikki kundu gera tað betri enn teir, sum vóru á vøllinum, so kann lands­liðs­venjarin ikki hava stórt álit á teimum. Hann segði eftir dystin, at hann vildi [...] eitt føroyskt lið verið so illa skipað og spælt við so lítlum geisti, sum føroyska liðið gjørdi niðri í Eysturríki fríggjakvøldið. Tað er ilt at hugsa sær, at hesir fáa peng­ar fyri at sparka, tí teir sóu [...] sóu als ikki út til at vilja vera á vøll­inum. Ongin leiðari var at síggja á vøllinum. Verjan var í jóla­gávuhýri og miðvøllurin rann undan, heldur enn at renna eftir bóltunum. Álop – ja tað høvdu vit einki

stráluviðgerð. Og stutt eftir at hann var heimkomin til Føroyar, fekk Dánjal boð um at møta á Ríkis­sjúkrahúsinum at byrja stráluviðgerðina. Á Ríkissjúkrahúsinum fekk Dánjal at vita, at hann mátti leggjast [...] m var greitt, segði læknin, at hann væntaði, at svullurin var illkynjaður. Hartil bendi alt á, at svullurin sat so tætt upp at endatarminum, at tað neyvan slapst undan, at Dánjal fekk varandi stoomi, har [...] metti, at okkurt var á vási og uttan at greiða Dánjali nærri frá, hvat tað kundi vera, gav hann honum eina tíð til kanningar á Landssjúkrahúsinum. - Tá eg fór til hús eftir lækna­vitjanina, føldi eg á mær

Símun á Skarði, tá hann ein vetur var á háskúlanum. Sofus var ikki so at yvirtala, men Símun skrivaði til Høng um henda evnaríka unglingin, og tá vakurt bræv kom aftur úr Høng við boð um pláss á skúlanum [...] nemur við okkum og man fara at nema við ungfólk okkara, tá Sofus sigur frá munnligari próvtøku á Universitetinum, har hann lutvís skal hyggja at professaranum og lutvís at hurðini, samstundis sum hann [...] tilfari, sum frálíður at liggja frammi ella vera atkomuligt á Listasavninum á Sandi. Sum kunnugt skrivaði hann nógvar greinar um m.a. list og listafólk í Dimmalætting. Tá hetta lá so væl fyri hjá honum,

dómararnar, og millum annað vóru teir lagdir undir at lukta av gomlum býtúri. Hann fíltist eisini á, at annar dómarin hvørki hevði floytu ella kort við sær á vøllin og at slíkt ikki eigur at koma fyri í bestu [...] áhuga Tað, sum Hallur Danielsen saknar, er, at HSF fer at gera nakað fyri at fáa onnur at døma enn tey, sum spæla í fyrstu deild. Hann heldur tað ikki vera rætt, at tað eru teir ymsu spælararnir í fyrstu deild [...] ár, men eg havi bert verið á dómaraskeið eina ferð hesi árini, sigur hann og vísir við hesum á, at tann endaliga ábyrgdin fyri, at dómararnir í fyrstu deild eru førir fyri at leiða dystirnar, liggur hjá

Zakaris so mikið væl fyri, at hann slapp aftur á Barnadeildina at liggja, og øll vóru so fegin. Men tó, skaðin var hendur, tí Zakaris var lammaður í høgru síðu. At enda var Zakaris so mikið væl fyri, at avgjørt [...] døgurða á sjúkrahúsinum , so tá eg hevði lagt hann, fór eg til eina sjúkrasystur og segði henni, at eg fór til systur mína at eta, og at eg hevði lagt Zakaris at sova. Eg var nóg illa liðug at eta, tá [...] fara at hava góða heilsu, men vit eru komin upp í árini nú, og verða sanniliga ikki yngri, so tað kann vera so skjótt, at okkurt hendir. Og um so er, hvat so við Zakaris, spyr Begga. Hon heldur, at tað