ndið var so sum so - haldi meg hóma, at eg var borin tað eina strekkið fyri síðan at koma í annan bil. Seinni »Oggjarleiðir« og yvir um sjálvt Sundalagið komu vit til tíðir við róðrarbáti ella »Sigmundi«
og Sandoyartunnilin t.d. verið í miðal 30 kr. pr. bil hvønn veg. Meðan prísurin fyri tann longra Suðuroyartunnilin kundi verið í miðal 60 kr. pr. bil hvønn veg. Hetta eru miðalprísir - og eins og í dag
fyrsta árið - sigst. Í miðal eru 440 gjaldingar skrásettar hvønn dag. Hetta gevur eitt miðalgjald pr. bil uppá uml. 155,- kr. Um sama bilanøgd skuldi fingið upphæddina inn, sum teir søgdu seg hava brúk fyri
fyrsta árið - sigst. Í miðal eru 440 gjaldingar skrásettar hvønn dag. Hetta gevur eitt miðalgjald pr. bil uppá uml. 155,- kr. Um sama bilanøgd skuldi fingið upphæddina inn, sum teir søgdu seg hava brúk fyri
Hanna Vang, hevði kallað mann inn frá Akstovuni, sum eftir áheitan frá løgregluni hevði sýnað umrødda bil og kundi staðfesta, at vektmerkið manglaði, skilaveggurin var burtur og at baksetrini vóru ísett og
hvussu góðir vinmenn teir altíð hava verið. Teir báðir Martin og Ólavur avdúka fegnir, at teir eitt bil vóru ósamdir um, hvønn leiklut Vestmenn høvdu í teirra lívi. Hjá Ólavi er Vestmenn bólkurin, meðan
at vit fara út á flogvøllin eftir bilinum, umvæla hann og seta hann aftur, so fólk hava ein kláran bil, tá tey koma aftur av uttanlandsferð, sigur Jógvan Hans Joensen, sum eigur autoverkstaðið og sevicestøðina [...] sum kann alt, sigur Jógvan Hans. Og tá hann sigur alt, meinar hann alt tað heila, sum er við ein bil at gera. Hann er gamal í garði og veit, at bilarnir í dag eru ikki sum bilarnir vóru, tá hann byrjaði
tvey fyri eitt: Fáa eina góða ferð uttanlands, og koma aftur til ein nýumvældan ella nýsproytaðan bil. Ein bil sum var klárur at fara aftur á teir føroysku vegirnar at koyra. Onkur hevur kanska undrað seg
hevur ein stóran frontalan skaða og sær út sum eitt vrak, er tað eingin trupulleiki at gera ein slíkan bil í stand aftur við teimum amboðum, vit hava í dag. Bilurin verður settur í ein upprættarabonk, og teir
num, var so vánaligt, at felagið fyrst og fremst mátti royna at hjálpa teimum. Fríggjadagin setti Bill Justinussen, løgtingsmaður, fleiri skrivligar fyrispurningar um Heilsuskúlan til landsstýrismannin
