Frelsaran sæð. Krubba og fátæksligt fjós hýsir ei meir heimsins Ljós. Nú hann í Himlinum og í tí hjarta, sum trýr! Ljóði til Himin ein tøkk, frelsan til føroyingar røkk! Takk, Jesus, fyri signað jól, í
teg og meg og okkum øll, á Jatnagørðum, á smáum bygdagøtum hugaheima og millum okkum menniskju. Av hjarta takk fyri enn einaferð, at sýna fyri okkum tíni verk, tíni penslabørn og minna okkum á. Takk fyri
yrkja, hevði lættan og góðan penn – og so var tað eisini tónleikurin og sangurin, sum lá honum á hjarta. Frits var ein dýrgripur fyri mentanarlívið í Fuglafirði, og týdningurin, hann hevði fyri Fuglafjarðar
mamma ein sera góður stuðul. Á ein stillisliga hátt hjálpti hon okkum við tí, ið vit høvdu upp á hjarta. Mamma og pápi gleddust, tá ið heimið var fult av ungfólki, og mong eru tey, ið seinni hava sagt
og nógvir høvundar royndu seg á fyrsta sinni. Viggo F. Møller dyrkaði listina av fullum og heilum hjarta og vinarskari hansara taldi nógvar navnframar persónar, persónar, sum gjørdu seg galdandi innan skrivandi
hevur verið sýndur 6-8 ferðir um vikuna í eitt heilt ár. Spurdur, um tað yvirhøvur ber til at hava hjarta við, tá tú spælir ein leiklut so ofta, sigur Annfinnur, at so løgi tað ljóðar, so er tað sum við [...] byggjast upp frá grundini. Leikluturin sum Gaston hevur hinvegin ikki tann heilt stóra boðskapin uppá hjarta, nokkso grunnur ella ein-dimensiónellur, men tekniskt er hann krevjandi koreografiskt og serliga
at nýggi sáttmálin millum Føroyar og Russland ikki bara snýr seg um fisk, men eisini um ”sál og hjarta fólksins”. Sálin og hjartað hjá føroyska fólkinum hevur grátið seinasta árið. Í dag er eitt ár síðani
hetta nógvur peningur, men eg biði alt Guds fólk hugsa um teirra egnu gøtu. Lat Heilaga Andan nema hjarta títt! FØROYAR SKULU VERÐA FRELSTAR, men tað krevur eina sameinda roynd at gera evangeliið kent! títt
vestur úr Svalbard mátti sendast boð eftir eini bjargingartyrlu frá Longyearbýnum. Eitt ferðafólk við hjarta- og andatrupulleikum mátti flytast av skipinum til viðgerð í Longyearbýnum. At enda eydnaðist
nú sendi mær koralir, ið søgdust skula hjálpa móti nógvum, eitt nú krabba. Tílíkar gávur givnar av hjarta seta síni djúpu spor í minnið,” sigur ein glaður Eyðbjørn. Vildi bara fáa stress ”Ongin trýr, hvussu
