staðfestingar og íspunnar gitingar trívast hvørt um annað – og ongin kennir veruleikan. Til stóran ampa fyri okkum øll. Ein lítil fjórðingur av landsins íbúgvum búgva innanvert landafrøðiligu mørk oyggjarinnar

av larmvansunum kring landið. Fyri tað annað eru havnirnar vitandi um, hvørji føroysk skip eru til ampa. Fyri tað triðja, so vísir tað seg vera nyttuleyst hjá bæði Heimafriði og borgarum at klaga. Nú, tá

við, onkuntíð enntá illir, tá fólk ikki biðja um loyvi at fara. Ikki minst, tá tað er til beinleiðis ampa fyri okkara egna virksemi í haganum. Óðalsfelagið frættir javnan frá limunum um keðiligar tilburðir

til tað rætta, so tað er rætt framyvir. So einum orðabókarithøvundi nýtist ikki at hava sovorðnan ampa av, at alt er 100% rætt, tí ”brúkarin”, tað veri seg týðari, lærari, næmingur, handverkari, sølufólk

gott sum vit høvdu hugsa okkum. Kanska keddust vit eftir hondini av tí - ja, tað gjørdist okkum til ampa. Vt iðraðu okkum um okkum sjálv. Vit skammaðust. Men vit lærdu nakað av hesum. Vit lærdu, at tað er

starvsfólkum loyvi til at droyma seg inn longur inn í oljuhimmalin. Setursleiðslan tykist ikki hava ampa av, at so ómetaliga nógvir føroyingar eru við skerdan lut, tá tað snýr seg um at skriva rætt og málbera

hesa mótstøðu, hví so alt hetta roksið, ið hevur darvað so ómetaliga og hevur verið til so stóran ampa í staðin fyri at bretta upp um armar og hjálpa til? Er slíkt realistiskt? Á politiskum fundum, serliga

arbeiðis. Ein av teirra uppgávum er at forða fyri ófantaligari parkering, sum aftur kann vera til ampa fyri teirri vanligu ferðsluni. Teir fara tó ikki inn á økið hjá Parkeringsvørðunum. Hóast støðuna [...] teirra, fáa vit upplýst av Politistøðini í Havn. Er kortini talan um parkering, sum er beinleiðis til ampa fyri hina ferðsluna, so verður frágreiðing skrivað og málið fer sína vanligu gongd. Upplýst verður

fram við garðinum ella havanum. Privata parkeringsóskilið í Klaksvík hevur leingi verið til stóran ampa fyri ferðsluna. Ikki minst, tí parkeraðu bilarnir gera tað nærum ógjørligt at varnast spælandi børn

roykir, er í fyrstu syftu til vanda fyri seg sjálvan, men dálkar luftina rundan um seg, og er tí til ampa fyri hini ið inni eru. Harafturat hongur tubbaksroykurin í klæðunum, so, um hann/hon fer útum at roykja