hátt, meðan eg komi at leggja mína egnu kós, og gera tingini, soleiðis sum tey best hóska seg fyri meg sum persón. Týðandi við kalli Tankarnir um at gerast prestur liggja langt aftur í tíðini hjá Hans Eileri [...] tankarnir meir í mær, og eg fekk eisini eitt rættiliga sterkt ytri kall. Tað var rektarin, sum segði við meg, at hann helt, eg skuldi taka eina útbúgving, har eg skuldi standa í tænastu í Guds ríki. ­ Tað ytra [...] er tó heilt greitt fyri honum, hvat høvuðsuppgáva hansara er sum prestur. ­ Tað týdningarmesta fyri meg í prestatænastuni er at boða Guds Orð reint og rætt. Gleðiboðskapurin skal boðast til frelsu, soleiðis

andre færinger, kom til Danmark for at studere, brugte jeg meget tid på at svare på spørgsmål om Færøerne. Danskerne vidste ikke særlig meget om denne del af riget og interessen hos den yngre generation [...] giver ikke de danske politikere ret til at lyve eller at undlade at sige sandheden. Og det er det meget som tyder på skete i forhandlingerne om bankerne. Det ikke så svært at regne ud, at der nok blev truffet [...] fremgangsmåde i løsning af sagen. Schlüter ville stå og smile uskyldigt og der behøves vel ikke meget fantasi til for at forestille sig Uffes smørede grin, når han modtog næsen for færøsagen. Der skulle

harðbalna gerandisdagin hjá ensku arbeiðarunum. ? Fyri meg er tað týðandi at koma í rættiligt samband við tey menniskju, eg máli. Tað ger tað lættari fyri meg, tá eg so loksins fari í holt við at mála. Men lætt [...] kanst vera glaður og samstundis gera stóra list. Kortini tykist tað sum, at nógv av tí, sum dregur meg til sín ofta hevur ymsar myrkar søgur sum drívmegi aftanfyri. Talan nýtist ikki altíð at vera um deyða [...] síggi við mínum eygum. ? Soleiðis hendi tað eg, at ein kendur onglendingur í hægri starvið vildi hava meg at mála mynd av sær. Hann sendi eina gamla mynd, har hann var ungur. Hetta var helst myndin hann hevði

til Føroya, tá ið eg varð biðin um at vera deknur í Oyndarfjarðar kirkju í morgin. Og tað gleði eg meg til, sigur Jústines Eidesgaard. Í hesum døgum vitja Jústines Eidesgaard og kona hansara Poula í Føroyum [...] hjá mær hevur verið fyri eina kirkju, men eg eri útbúgvin journalistur og eg haldi, at eg havi ment meg nógv sum journalistur meðan eg havi verið burtur. Eg havi lært at síggja verðina við heilt øðrum brillum [...] fekk arbeiði, eitt stað at búgva, skipað viðurskifti og so kundi eg brúka mína frítíð til at hyggja meg um og læra fólk at kenna, sigur Jústines Eidesgaard. Uppgávan hjá Jústines í Singapore hevur verið

síðani endaði á sjúkrahúsinum. ? Teir á hospitalinum søgdu við meg, at eg var asfalteraður innan av royki. Ein danskari kom eisini at hyggja uppá meg, og eg spurdi hann, um mann kundi doyggja av tí svarta roykinum [...] heilt undir toftubekk. Halgadoy, hann gekk. Tað var ógemoynt, hann gekk, altso? Asfaltið oyðilegði meg Levi heldur tað vera ein stóran bita at svølgja, tá Sosialurin vil hava hann at siga frá, hvat hann [...] altíð fjasast við okkurt. ? Eg arbeiddi hjá Landinum í fjúrtan ár; í asfaltinum. Og tað oyðilegði meg; tað er onki at snakka um tað. Fullstendiga, altso. Vit royndu at fáa ein súgvara at taka støvið, men

so mikið varð njelt á meg um dagarnar«. Undirlutakensla ger eisini vart við seg: »Hesa broyttu støðuna til brøðurnar hugsaði eg nógv um, fataði ikki hví teir vildu ikki hava meg uppi í spæli, helt tað [...] unga Heðini Brú, men viðganga seinni bilsin, at tey greidliga fóru skeiv. »Hesin veikleiki hekk við meg upp gjøgnum barnaárini, var tíðum hjá lækna, livdi av sjúkrakosti. Men sum frá leið batnaði so líðandi« [...] samstundis menningina hjá frásøgumanninum. Orðini hjá H.C. Andersen »Først gaar Man saa grueligt meget igennem og saa bliver Man berømt« kunnu ikki uttan víðari nýtast um Heðin Brú, men hann skal ígjøgnum

skuldi lagt í at svara. Men tey flestu hava ivaleyst langt síðan gloymt, hvat eg segði, og tí kenni eg meg noyddan at leggja hetta afturat. Sum eg skilji greinina hjá Jógvani á Lakjuni, var einasta grundin [...] tað var gjørligt; hon var tá ikki komin út í einari bók. Men er hetta beint, so kann tað bara harma meg, at teir ikki buðu sær til at geva hesa týðing út (ella at umbønin var sýtt eimum, um hon var tað) [...] eg hevði tað ikki uppskrivað, sum eg segði. Men at tað skal geva Jógvani á Lakjuni rætt til at lýsa meg sum ein, ið ikki hevur so frægan kunnleika til norðurlendskt mál, sum annars næstan hvørt mansbarn

hugsa ov nógv, men sum altíð dugdi omma so væl at venda tí ein annan veg og royndi at ugga meg, og minna meg á, at soleiðis er lívið, at deyðan skulu vit øll ígjøgnum, og at tað var í ordan, vit skuldu [...] Tá omma fór á sjúkrahúsið fríggjadagin við ov høgum blósukri, vardi tað meg ikki, at eg skuldi blíva uppringd leygarmorgunin við boðunum um, at nú var omma farin herfrá. Hóast babba hevði roynt at fortelja [...] siga, at nú fari eg líka ein túr, so fari eg inn til ommu á vegnum, men nei, so skal eg líka hugsa meg um einaferð afturat, áðrenn eg kann siga. »Åh nei, eg eri ikki ein túr út til ommu at vitja hana, men

ótolerant, so er tað ein av orsøkunum til, at eg ikki eri farin aftur til Føroya at búgva. Og, nú kenni eg meg ikki vælkomnan, um ein hugsar um, hvussu summir politikarar tosa – tvs. í ávísum pørtum av samfelagnum [...] politikararnir ikki vilja syrgja fyri, at eg havi líka juridiskan rætt ella vernd, sum onnur – so kenni eg meg ikki serliga vælkomnan. -------------------------- Ólavur Eysturdal, 20 ár, lesur til skipsassistent [...] burdu gjørt meiri burturúr. Hví er tú niðri? Eg vil liva opið og frítt, uttan áhaldandi at avmarka meg sjálvan, orsakað av kynsligu sannføring míni. Eg fór niður tí, eg vildi royna okkurt nýtt, og eg var

Skipsmenninir blíðir við meg, bóru mær kaffi og pannukakur. Tær vóru sum tvískinningur, karklinkandi ráar innan. Saltkjøt og ertur fekk eg eisini. Jú, teir vóru blíðir og góðir við meg. Róðrið var bundið, fokkan [...] vit komu til hús aftur um átta tíðina, fór eg sum dagin fyri rennandi inn og læt ikki aftur eftir meg. »Pápi fingið telefonboð?« »Nei, her eru eingi boð komin.« »Pápi, nú fari eg út í kvøld at biðja lova [...] ungur drongur kom fyrsta túr til skips við dimmari húgvu. Teir fingu annað at síggja. So eg uggaði meg við, at Jóhan í Djónastovu vildi neyvan av við pápa, um eg ikki slapp við. Endiliga komu tey. Vit fingu