gomlum slaviskum siði, nógv og leingi. Alt meðan teir drukku og ótu, lótu kulakkarnir, sum teir settu eld á sínar hoyløður og síni fjós, bálini geisa yvir bygdunum. Fólk vórðu kvald av stinkinum frá rotnandi
Heimssøga varð skrivað fríggjadagin fyri viku síðan, tá jørðin fór at skelva í Eldkringinum í Kyrrahavinum. Kl. 05.46 føroyska tíð var ein jarðskjálvti 373 kilometrar út fyri japonsku strondini, sum
enn vanlig fólk fáa. Tað er eingin annar í Føroyum, sum hevur fingið ein 20 ára dóm fyri at seta eld á eina skrellispann, og tað var ikki eingang prógv fyri, at tað var hann, sum gjørdi tað, sigur Nicolina
ein troyst í sorgini. Jónhard visti alla tíðina, at tit elskaðu hann, og at tit vildu ganga gjøgnum eld og vatn fyri at hjálpa honum. Ongantíð vóru tit honum nærri, enn júst tá hann hevði mest brúk fyri
gullgrevstur ein týðandi partur av tí sovjetska búskapinum. Fangarnir høvdu m.a. til arbeiðis at kynda eld, høgga gler úr áunum, fáa tað at tiðna og hita tað upp, bloyta ta frystu moldina, grava hana upp og
er frætt um bátar, sum fingu skaða. Men ein bátabrúgv við Skálatrøð sleit. Eingin fráboðan kom um eld mikukvøldið og hósnáttina, hóast neistarokið stóð úr ellinjunum, tá teir slógu saman. Á deild
er frætt um bátar, sum fingu skaða. Men ein bátabrúgv við Skálatrøð sleit. Eingin fráboðan kom um eld mikukvøldið og hósnáttina, hóast neistarokið stóð úr ellinjunum, tá teir slógu saman. Á deild
fingu vit eisini hvør sítt jólaljós, tey vóru snaraði, annað var grønt, hitt var gult, so festi mamma eld í tey og setti tey á stólin har tey lýstu so vakurt og fyltu rúmið við hugna og varma. So spurdi mamma
í býin skjótast gjørligt. Sum in.fo boðaði frá í gjár, var talan um eitt kertiljós, ið hevði fest eld í einar gardinur í einum vindeygaskarmi. Lukkutíð varnaðust fólk eldsbrunan tíðliga og fingu boðsent
húsum, og hetta hevur við hvørt við sær, at býlingar og bygdir flyta. Nu ein dagin komu vit fram á eld og royk. Tað plagar annars ikki at vera vanligt fyrrenn í endanum av turrtíðini, at teir stóru eldarnir [...] eldarnir eru. Símin, sum tosar málið hjá teimum innføddu sum brent!, rópti á konuna, sum hevði sett eld á, og sum tókst við at stýra eldinum, hví hon longu nú ruddaði tað burtur, sum teir høvdu høgt niður
