m.a her: »Silvestre er deyður, /navnið aldar gjøgnum akrarnar í brekkunum« (Enduryrkt av Karsten Hoydal í savninum »Sólarkringur« í 1982). Og í eini aðrari, ið ljóðar: »Elskaði veri tey sum stilla vekjaran

Meinar hann tað, skuldi tað verið ein smøl søk hjá so máttmiklum manni. Hann kann venda sær til Høgna Hoydal, løgmálaráðharra, sum hann í fleiri ár hevur verið politiskur ráðgevi hjá, at fáa hetta gjørt. Eg

bæriligan føroyskan málbúna, uttan arkaismur ella tunga málrøkt. Málið í týðingini hjá Jette og Gunnari Hoydal er lætt og hin hárhvassi dialogurin situr so væl, at vit sita sum undir lestri og hugsa um hvørt

i. Til endans á stevnuni tóku politiskir leiðarar sum Anfinn Kalsberg, Jóannes Eidesgaard, Høgni Hoydal og Eyðun Eltør orðið ? og vóru samdir! Á stevnuni vóru aðrir leiðarar sum Lisbeth Petersen, Jenis

haldi, at JPH hugsar um meg. Eg havi ongantíð havt ?eitt sjúkligt hatur til tann eina mannin, Høgna Hoydal?. Eg havi ongantíð skrivað um mannin, bert um landsstýrismannin og tann politikk, hann agiterar fyri

at vit um 10 ár kunnu ásanna, at vit eru komin enn longur á leið. Hesum vil eg virka fyri. Høgni Hoydal, varaløgmaður Í komandi ári kann eg lova, at eg ikki sum politikari fari at lova gull og grønar skógir

Høgni Hoydal Landsstýrismaður Sambært donsku stjórnini finst hvørki nakar ?ríkisfelagsskapur? ella nøkur føroysk tjóð. Hetta hava vit fingið sligið fast teir seinastu sjey mánaðirnar. Tað tekur skorðarnar

aftuir enda í skommini, sum vit upplivdu í 1992. Nú fara vit til verka undir fullari ábyrgd. Høgni Hoydal, landsstýrismaður

á heimsins høvum – og allastaðni, har fólk gleðast um lív, vón, íverksetan og felagsskap. Høgni Hoydal

Høgni Hoydal skund­ar sær víð­ari, hann er á veg á fund við ís­lendska for­setan, men hann steðg­­ar á at bera kreppuboð: »Mitt í ringu krígsstøðuni í U­kra­­ina og í Miðeystri mugu vit minn­ast til, at