hevur ítróttarfelagið á Toftum 40 ára ársveitslu. Men her er okkurt, ið ikki rímar saman, hugsar lesarin, tí tað eru bara 34 ár síðani vit skrivaðu 1968. Rætti samanhangurin er kortini ikki so torskildur
Hann sigur hesa týðing vera ta torførastu, sum hann yvirhøvur hevur fingist við, men tað leggur lesarin ikki merki til. Hesar týðingar úr grikskum fekk hann til at fara undir at týða tær sonevndu apokrýfisku
besøgnar og ógvusligar, men um tær eru meir perversar enn vanligi pornofloymurin kring okkum, kann lesarin nú sjálvur meta um.
Lesarin sigur soleiðs: – Hvat í verðini hevur tað við opinleika at gera, at tryggingartakarar hereftir allir fáa ein atkvøðuseðilin sendandi uttan umbøn o. a. – TF-holding verður
móttakarin av bókini, men fyrst og fremst móttakarin av ummælinum. Lesarin má kenna, at bókaummælið er skrivað til hansara ella hennara. Lesarin má undir ongum umstøðum kenna seg hildnan fyri gjøldur, eitt nú [...] samanhang. Hetta fyri at ummælið skal hava nakað trúvirði. Akademiski lesarin krevur rætt og slætt akademisk ummæli. Tað ger lesarin av dagbløðum ikki. Tað er ikki synd í rithøvundum Hetta, sum eg her havi
eigur at skapa eitt klárt abstrakt mál, sum er sterkt og sansaligt, ið vendir sær til hugflogið. Lesarin skal merkja yrkingina bæði intellektuelt og holdsligt, og á henda hátt skal ein yrking skrivast í
nýggju skaldsøguni og í "Ein mamma er ein mamma" eru nógv petti tikin úr nútíðini, men tað veit lesarin ikki. Royndir sum tú gert tær her, kanska á einum busstúri í Havn, av dreymum eina nátt ella av samrøðum
seg eftir at skriva so einfalt, klárt og so greitt sum yvirhøvur til ber. – Tað hevur týdning, at lesarin er við frá byrjan og fær hug at halda fram at lesa. Tí havi eg altíð roynt at orða meg so greitt
menna málsliga førleikan hjá pinkubarninum. Hóast fá orð eru í bókunum, gera tær ikki tað, sum ungi lesarin hevur tørv á, nevniliga stuðla undir lesingina. Nakað heilt annað er, at børnini eru alt ov búgvin
Marie á hvussu føðsla, rørsla og lívsstílur sum heild kann ávirka likam okkara. Bókin vegleiðir lesarin um anatomiina hjá mannfólki og konufólki og hvussu vit kunna ”koma í topp-form” til at reprodusera