óhugnaligt og møtimikið. Eg visti ikki, hvat tað var. Í fyrstuni var tað bara ein kensla, og eg misti alla orku. Bara tað at taka støðu til, hvat vit skuldu hava til døgurða, var sum at hyggja beint út av eini

annað norðurlendskt mál. Í flestu førum er tað høvundurin sjálvur, sum av sínum eintingum leggur stóra orku í at fáa sína bók týdda – eitt arbeiði, sum kann vera sera tungt, um tú ikki hevur eitt apparat aftanfyri

skulu bíða eftir øllum, og uttan at skipa seg við tilvildarligum leikum, eitt nú har kommunur leggja orku í ætlanir, sum landsstýrismaður síðani fær í bunka, fyri at velja nakrar verkætlanir burturúr og kasta

ur. - Steso er mítt hjartabarn beint nú, og tað er hesa verkætlanina, eg leggi alla mína kreativu orku í í løtuni, greiðir Hergeir frá. Hvar byrjaði tað, og hvørjum arbeiðir tú saman við? - Tað byrjaði

málsliga menning samstundis, ikki minst tí so mong halda tað vera óneyðugt arbeiði og burturspilta orku. Men veruleikin er tann øvuti. Tað arbeiði fer at bera tað føroyska inn í framtíðina. og tað ger sjálvandi

sokallaðir skeivir næmingar í einum vanligum fólkaskúlaklasssa merkja, at lærarin brúkar alla sína orku til teir, og tí gongur núverandi støðan út yvir øll. Tey veiku, tey sterku og lærararnar sjálvar,

fjør vandi eg lið hvønn dag í vikuni, eg gleði meg til at kunna sleppa at brúka alt fokus, og alla orku uppá eitt lið. Tí tað er ein avgjørdur fyrimunur. - Endar ein avgjørd Annika Hansen, eina góða fj

og harvið fakliga kompetent og vælútbúgvin fólk. Bert ein samlað kommuna í Suðuroynni fer at hava orku til at skapa neyðugu karmarnar. Hesir karmar eru m.a størv innan tænastu og ráðgeving, upplagt hevði

gjørdi sær sínar hugsanir um hvussu skipast skuldi, og Páll var trúgvur móti teimum og legði alla sína orku í at fáa tær settar í verk. Eitt av stóru avrikunum hjá Páll var 60 kilovoltlinjan, høvuðslinjan millum

Og nógv er, sum vit síggjandi ikki hugsa um í gerandisdegnum. Til dømis brúkar ein blindur nógva orku til at minnast, hvar alt liggur. - Tað nyttar onki, um onkur bara tveitir okkurt frá sær, til dømis