so fá vit eru, kunnu hava egið mál, og fleiri dømi eru um, at fjølment fólkasløg hava mist teirra egna upprunamál burtur. Vit kunnu bara líta okkum í kring í ”grannalagnum”, har bæði írar og skotar mistu

so fá vit eru, kunnu hava egið mál, og fleiri dømi eru um, at fjølment fólkasløg hava mist teirra egna upprunamál burtur. Vit kunnu bara líta okkum í kring í ”grannalagnum”, har bæði írar og skotar mistu

gerst rokningin munandi størri tá man einaferð kemur til tað. Flestu politikarir vilja byggja sín egna minnisvarða ! Mín meining eri at vit skula raðfesta viðlíkahald fyrst, tað er vanligt vit og skil

at støðan hjá ST er, at tað er ein grundleggjandi rættur hjá kvinnum at hava hava rættin til sín egna kropp, men myndugleikarnir í Føroyum liva ikki upp til sínar skyldur á hesum øki, tí kvinnur í Føroyum

eigur eisini at fáa sín náttúruliga leiklut, so at tey »eldru«, sum ynskja tað, kunnu verða í sínum egna umhvørvi longst møguligt.

hava øðrvísi bakgrund, samleika og mentan, fær okkum hinvegin at síggja nýggjar møguleikar í okkara egna heimi, og slíkt er alneyðugt í altjóðagerðini. Tí tann, sum skal stíga djarvt, skal hugsa djarvt. [...] nevna nøkur dømi. Vit mega viðganga, at størsta forðing okkara fyri framburði yvirhøvur er okkara egna snævurskygni. Men til tess at køva hetta snævurskygni er neyðugt við lærdómi og íblástri uttanífrá

Harrin hoyrir hvørt orð í bønum okkara. Tað er bert so, at skuldi hann steðga tær í at mótarbeitt tínum egna sálarfriði, gjørdi Gud seg inná tað størstu lógina/gávuna, sum er tann fríði viljin. Tú mást viðurkenna

og samfelagið skuldi gerast meira sjálvstøðugt búskaparliga. Men hvørt mansbarn hevur merkt tað á egna kroppi, at hetta var ein falskur tryggleiki. Vit hava livað í einum ótryggum og ábyrgdarleysum samfelagi

øll møgulig og ómøgulig. Eg haldi, at vit eiga at venda hesum hugburði bakið. Vit skulu gera okkara egna. Hetta verður bara gjørt við, at vit menna eina skipan, ið eggjar okkara listafólkum at kava niður

útbúgving og kunnað ferðast hagar, henni lysti. Stutt sagt droymir Fatimah um at kunna evna til hennara egna lív. Eg hyggi niður og veit ikki rættiliga, hvat eg skal siga. Her standa vit, tvey menniskju við