fyri handlinum. Seinni kom triði sonurin Herluf eisini uppí. Umframt handilin høvdu teir fleiri sluppir og motorbátar og stóra fiskapláss. Fyritøkan hevði fleiri úthandlar. Eitt tað kendasta skipið hjá
varð bjargað av "Suðuroy", har skiparin var Alfred Egholm. Suðuroy hevði eins og nógvar aðrar sluppir verið heima og landað. Væl lá fyri hjá skiparanum Alfred Egholm, vanliga nevndur Affi, at fáa fisk [...] men aðrar umstøður gjørdu, at skipið kortini ikki varð keypt. Hann keypti eftir kríggið fleiri sluppir, sum hann hevði eina tíð. Men hansara stóra virksemi inna fiskivinnuni kom at liggja á landi. Petur
her. Teir plagdu at koma inn at keypa brennivín, og ofta vóru nógv skip inni í senn, upp til 50-60 sluppir. (Tað vóru um 15 mans við hvørjari, so talan hevur verið nærum 1.000 mans, sum hava fylt væl upp
millum annað soleiðis: »Í Havn hugsaðu menn eisini um at leggja eina sleipistøð, tí her hoyrdu nógvar sluppir heima í sínari tíð, men tíðin gekk og einki spurdist burturúr, mest orskað av at havnarlíkindini
sannliga til kríggið. Stór vøruskamtan varð í Føroyum í 1917 og 1918, og í 1916 vóru fleiri føroyskar sluppir søktar av týskarum suðuri á Bankanum. Men í 1916 sluppu føroyingarnir í bátarnir fyrst. Lukkutíð
Berlin Johannessen f. 16-01-77 d. 09-02-1918 Alt húskið fór av landinum Mitt í 1880-árunum fóru tvær sluppir hjá langabba á land í illveðri, og hann gavst við handlinum. Sámal Johannes tók studentsprógv og
sum róðu út frá slíkum "haaf stations", sum tó minkaðu í týdningi, tá hetlendingar fóru at nýta sluppir heldur enn seksmannafør. Pløyen heldur, at Oyndarfjørður og Hvannasund høvdu verið góð pláss í Føroyum
hvalabátin Heklu III. Sorgarsangur um synirnar 1920 var eitt feigdarár hjá føroyingum. Tað fórust fýra sluppir við 56 monnum. Eitt av hesum skipum var Kristina við 17 monnum. Henda vanlukkan er umrødd í Gjáar
trolarin ikki til Klaksvíkar fyrr enn í 1933. Um hetta mundið var meginparturin av fiskiflotanum gamlar sluppir og skonnartir. Eftir seinna veraldarbardaga fóru føroyingar at keypa trolarar úr Bretlandi, og nú
eitur soleiðis í henni, sum Ósøgurnar vilja vera við. Eingin bók hjá J. P. Joensen eitur Slupur og sluppir, og einki bind 17 er komið enn í røðini Føroya siglingarsøgu. Skjalfestingin og próvførslan eru
