viku síðani, tá felagið fyri urguleikarar skipaði fyri fundi í Fríðrikskirkjuni. Her varð tosað um mong ymisk viðurskifti, sum hava við viðurskiftini hjá urguleikarunum at gera. Ólavur sat og lurtaði væl

hevur Óli megnað at spælt heili 82 landsdystir og er hetta met í føroyskum fótbóltshøpi. Mong góð minnir Eftir so mong ár og dystir er sjálvsagt ein rúgva av upplivingum sum Óli hevur fingið. Spurdur um hann

hesum støðum. Ein teirra, sum varð uppsøgd í farnu viku, var Marianna Poulsen í Hvalba. Hon hevur í mong ár arbeitt á flakavirkinum í Hvalba, men kann nú skráseta seg sum arbeiðsleysa eins og hini 88. Tað

bert 20 kr. fyri at koyra gjøgnum tunnilin verður veruleiki. Hetta ljóðar kanska lítið sannlíkt fyri mong, men við tað at ein roknar við nógv øktari ferðslu, trúgva teir uppá at ein kann halda fast við henda

óstortlig og klombrut. - Fyrstu tíðina stóð eg rættiliga ráðaleys yvir fyri hesum børnunum, eins og mong onnur í øðrum yrkisbólkum. Eg fór tí spakuliga undir at kanna tey nærri. So við og við tóku tey heilt

hesum øki, ið hevur so stóran samfelagsligan týdning. Landsstýrismaðurin heldur tó ikki, at tað eru so mong, sum ringja til hansara, at hetta er nakar trupulleiki. - Og eg kann vissa Pól Huus Sólstein um, at

roynt. Í samfull 16 ár hevur hon verið formaður í Giktafelag Føroya, og í tí sambandi hevur hon hitt mong menniskju, bæði her heima og uttanlands. - Í mínari verð ber alt til, og mítt motto er, at har viljin [...] støðutakan. - Eg vildi ynskt, at aðalráðini vóru sína uppgávu vaksin, hvørt á sínum øki. Tað eru alt ov mong, ið skjóta handikappmál yvir á almannamál, men tað er sanniliga ikki bara eitt mál hjá Almannamálaráðum

pínu í hennara smíli, eygum, andliti, og eg síggi tað í hennara smíli. Eg havi sæð hana smílast í mong ár, og mær dámar ikki tað, eg síggi nú, sigur Thomas Markle. Hann leggur aftrat, at kanska er hetta

siðir, og uppaftur størri mystikkur, er umgyrdur við umskering av eini 5-6 ára gamlari gentu. Fyri mong í familjuni og umhvørvinum er hetta at meta sum ein inngongd, og haraftrat eitt neyðugt stig til eina

her og fortalt tær mína søgu, sigur Eilif. - Ja, eg var deyðanum nær tá. Eg var simpelthen í knúsi. Mong hava helst eisini undrað seg yvir at eg slapp frá hendingini við lívinum, tí tað var ikki nógv heilt