var litir og ljós, sólin sá, blomstrini sprettu úr tí døkku moldini, fuglurin læt undir himmalinum, Gud var vorðin góðsintur, klørnar duttu burturav Illamanni, og eldurin hjá honum brann niður. Jú lívið

Janeiro. Nógv er sagt og skrivað um hendan staðin millum ár og dag. Sjálvir siga brasiliubúgvar, at ?Gud skapti heimin í seks dagar, tann sjeynda ognaði hann Rio?. Ein italskur statsmaður tók einaferð so

stoltleiki og komandi ættarliði ein fyrimynd. Teir løgdu nógv fyri og firnaðust ikki fyri at troyta Guds gávur við úthavsins strendur. Í hesi sorgarløtu leita tankarnir til tey avvarðandi, til einkjur, foreldur

Í Ísrael verða tvær ymiskar páskahátíðir hildnar. Tær jødisku páskirnar eru til minnis um, tá ið Gud bjargaði og leiddi sítt fólk út úr Egyptalandi, meðan tær kristnu páskirnar verða hildnar, tí Jesus [...] legði eg tí merki til broytingina. Hetta hóast tað fyri tað mesta er sambandið millum tann einstaka og Gud sum er tað avgerandi. ? Hjá teimum jødunum, sum ikki ganga so høgt uppí sína trúgv, hava páskirnar

at fólk bæði í kirkjuni og í øðrum samkomum eru sonn trúgvandi. Tað er tað persónliga sambandið við Gud sum umræður. Á hvønn hátt skal kristindómurin boðast øðrum? - Sjálvandi fyrst við einum sonnum og greiðum

friðurin og tryggleikin myndar okkara fólk. Eg upplivi hetta, tá ið eg komi út til fólk, og tey eiga Guds frið í hjartanum. Fólk, sum eiga ævigt lív í Kristi eru eisini trygg. Tað skýnir út av teimum. 3.

lívssýni. Við tað meini eg, at Gud, tann Gud, sum Jesus nevndi himmalska faðir sín, er veruleiki í lívinum hjá flestu føroyingum. Teir síggja lív sítt í ljósinum av tí trúgv, at Gud er veruleiki. 2. Skapar onnur [...] at rætta eina hjálpandi hond. Tað er ikki vist, at tey grundgeva hjálpsemi við tí, at tey trúgva á Gud. Men eg hugsi, at kristintrúgvin hevur lagt tað virði niður í tey, at tey eiga at vera hjálpsom, tá [...] , tjóðskaparkensla o.s.fr.). Kristintrúgvin hevur eisini fingið okkum at síggja viðurskiftini við Gud sum avgerandi, tá ið vit hugsa um, hvørji vit eru. Tað kemur til sjóndar og til orða á ymiskan hátt

kunnu kenna okkum trygg, og her vil eg serliga leggja dent á okkum sum fiskivinnutjóð. Vit biðja til Gud um at verja sjómenninar, og at geva kraft og styrki. Vit leita eftir nøkrum sterkum at halda í, og

minnist ikki ræðusøgurnar frá Sambandsflokkinum í 70´unum, tá javnaðarmenn vórðu lagdir undir at vera Guds-avnoktarar, tí vit royndu at útvega okkum fiskimøguleikar hjá russum. Um hetta gav sambandsmonnum

rættuliga nær) nakrar viðmerkingar frá formanni Sjálvstýrisfloksins um skotlandssiglingina, har hon Gud hjálpi okkum ætlaði sær at leggja fyri Tingið uppskot um at halda lív í Skotlands-siglingini. Eg skilji