Vit hava bara heimahjálp einaferð um vikuna, og tað er øðiliga keðiligt. Selma er sjúk í rygg og hjarta, og eg eri 81 ára gamal og havi havt tríggjar skurðviðgerðir. Vit skulu keypa inn, men vit sleppa

fara eisini at takka teim tinglimum, sum í farnum árum hava havt viðurskifti teirra sálarsjúku á hjarta og reist fyrispurningar til landsstýrismenninar á økinum. Hetta hevur ikki verið til einkis. Tvey

tú ert á palli, so fert tú altíð aftur til røtur tínar. Tað er púra greitt nakað, sum liggur mær á hjarta, segði Reiley, sum hevði foreldur og systrar við at fagna sær. Málið hjá Reiley er púra greitt: Hann

ið Willi Stoph kom til valdið eystanfyri. Hann var samráðingarfúsur pragmatik­ari og hevði næstan hjarta­ligar telvingar við Willy Brandt, sum tá var blivin kansl­ari í Vesturtýsklandi. Willy-Willi relatiónin

hansara seinasta ynski varð, at jørðisku leivdirnar hjá honum, skuldu stroyðast yvir oynna, sum stóð hjarta hansara so nær. Filmsbrot við Ingálvi av Reyni Millum onnur forkunnug brot, eru 16 mm litfilmarnir

leikti Kendist fótafet sum innan eingjargarð Langtan svár sum elddópur íð heimin kveikti Brennandi í hjarta heimlandstráin skær 8 Runnin eru ár í útlegd kenst á seggi Sál tó stinn og sinnið stint sum Beinisvørð

og so nakrar danskar eisini. Tá kom altíð eitt serligt smíl fram hjá teimum eldru. Tey sungu av hjarta, og eyguni gjørdust eitt sindur fjar. Mær tykti, at teir flestu sálmarnir høvdu vøkur løg, men lurtaði [...] hann við gomul talar, hann klappar bleiku barnakinn, av himni tá gleðin dalar. 6. Um sorgin veg til hjarta títt fann, vár Jesus teg aldri gloymir, og jólaboðið grøða kann ta sótt, tú í barmi goymir. 7. Vit

Tað eru nøkur lýsingarorð, sum koma mær til hugs, tá eg hugsi um Sólborg í velmaktini. Rokalig, hjartalig, rúmlig og vís. Tað var einki óført hjá Sólborg. Ja, nú skrivi eg eitt sindur í tátíð, tí nítiáraaldur

sum eg brenni fyri, sigur hann. ? Føroysk mentan og føroysk list eigur eitt stórt pláss í mínum hjarta, og eg vil virka fyri, at tað verður fjølbroytt mentanarligt virksemi í húsinum framyvir. Regluligt

á aftasta bonk í ítróttahallum kring landið og rópa av fullum hjarta á okkurt lið, hóast tú ongantíð rættiliga hevur havt eitt veikt hjarta fyri hondbólti. Men nú skal hjálpast. Og so kann dagurin enda