til teir spælibúnarnir er valdur út frá hvønn lit hini feløgini í Føroyum ikki nýta, so her hevur lesarin - og mótstøðuliðini - nakað at gleðast til. Umframt hetta, hevur nevndin sett Kára Reynheim at venja
ein roynd at vísa á, hvar flokkarnir standa politisk innan nøkur málsøki. Um tað er eydnast, má lesarin meta um.
ein roynd at vísa á, hvar flokkarnir standa politisk innan nøkur málsøki. Um tað er eydnast, má lesarin meta um.
eldra beiggjan Boromir fær avgerandi týdning fyri søguna og fyri ferðina hjá Fróða og Sam. Og skuldi lesarin havt okkurt at funnist at og kanska linkað eitt sindur, so fær hann rættiliga kaldasveittan fram
ar, har vanliga bert refererandi tilfar stendur, so vóru tær soleiðis skrivaðar, at tann gløggi lesarin ikki helt hetta vera vanligan tíðindaflutning, men heldur eina politiska framløgu, har maðurin k
grundgevingar mínar fyri ikki at taka undir við uppskotinum um at avtaka stuðulin til uppihaldspening. Lesarin sær sostatt, at grundgevingar mínar ikki bygdu á øvundsjúku og maktgirnd. Grundgevingin var hugsjónarlig
ein sublimera og ein framd orðing av vreiði og indignatión". Skal speisemi virka, er neyðugt, at lesarin er samdur við tí morali og etos, ið liggur aftanfyri ? tí er tað, at Ludvig Holberg mangan í dag
Gryde?, hvørs satira var døpur og næstan mannvánd. Her er tað ofta tann sniðfundigi humorin, har lesarin ikki beinanvegin varnast tað stuttliga, eitt slag av seinking kemur ímillum lesnaðin og fatanina [...] sum er pápin, og nú vil hann umvenda tann afturfunna sonin. Og væl tykist at ganga í hond, men sum lesarin longu varnaðist við heimkomuna, so er Matte-Gok sama vittuggi, sum hann altíð hevur verið, og hann
ivi um, at Barbara - hon, sum umboðar kenslurnar ið verða feldar av køldum viti - er lýst, so at lesarin fær tokka til hana. At síggja til er viðvent í holuni: høvundurin fær lesaran at halda við kenslunum [...] -10.2.1938). Harra Pál, umboðið hjá pietismuni í Føroyum, er ikki sjálvur pietistur. Annars fær lesarin fær so líðandi varhugan av, at skaldsøgan ikki er vorðin akkurát soleiðis, sum av fyrstan tíð ætlað
sum Kári altíð var, sendi hann mær eitt eintak av bókini við orðunum: ”Tú ert so staðfesti fyrsti lesarin”. Skuldi løgfrøði mennast sum viðkomandi lærugrein á Setrinum var neyðugt við lærubókum við støði
