hevur verið so oftani heima og ferðast, er jóansøkan ikki so fremmand fyri henni, sum hon er fyri so mangar útisetar. Hon hevur ofta verið á jóansøku, og tað er serliga kappróðurin, sum hugtekur hana Tað er

føroyskum í 1995 og var sum eitt frískligt lot í føroyskum barnaskaldskapi, av tí at hon var so øðrvísi í mangar mátar. Rakel Helmsdal hevur skrivað, og higartil eru fýra bøkur komnar út á føroyskum í røðini við

úrslitini so her í dag undir hvítum húgvum, ein væl samansjóðað eind, har vinarbond eru knýtt gjøgnum mangar góðar løtur, sum nú liva sum minni í hjørtum okkara. Tíðin í Hoydølum hevur sjálvsagt verið ymisk [...] Tey eru ivaleyst á einum máli við okkum um, at samfelagið er nógv broytt. Siðbundna samfelagið er í mangar mátar rykt upp við rót, har felags virði, normar, siðir og lívshættir eru broytt ella skift út. Í

ferðsluvanlukkum í hesum landi er alt ov høgt. Gjørt upp í krónum og oyrum kosta tær - hvørt ár - mangar ferðir tað, sum omanfyri nevnda menning av útbúgvingini hjá bilførarum vildi kosta árliga. Harafturat

Í Onglandi, eins og í Føroyum og aðrastaðni við er tað ein sannroynd, at likkurnar eru mangar í tali, og tær eru svangar, og tær eru í sínari svongd blivnar meiri aggresivar. Tað er eisini staðfest millum

sjóvinnuna. Men samrøðan sum Kári Mikkelsen hevur í blaðnum við hagfrøðingin Regin Reinert er áhugaverd í mangar mátar. Hon er stuttlig, tí hon er provokerandi. Hon er viðkomandi, tí hon leggur upp til kjak. Men

vit rættiliga skjótt koma upp á einar 700.000 fosturtøkur. (Tá eru tað tey, sum halda, at tað eru mangar ferðir fleiri). Horvna milliónin Draga vit 25 ár frá 2008, koma vit til 1983. Verða fosturtøkutølini

sonnum ófrættaboð. Tað ringasta, sum kann henda eini tjóð, er at missa sítt egna fólk. Ivaleyst eru mangar orsøkir til, at so skeivt hevur gingið seinnu árini, men dýru sethúsalánini hava so avgjørt ikki

eru tað, sum mangur kallar at vera sartur – við at fara til ymiskar veitslur. Djúpir trupulleikar Mangar stórar fyrimyndir á fótbóltsvøllinum hava alt meiri seinnu árini gjørt sær ómak fyri at finna ljót

gudloysisstreymurin, sum treingir á, ikki hevur fingið sama gróðrarbotn teirra millum sum tíverri so mangar aðrastaðir? Og hví blint verja uppáhaldið um, at menningarlæran og vísind hava nakað við hvønn annan