bilsamanstoyt. Eftir hann tók Alick Dick leiðsluna í fyritøkuni tey næstu 7 árini til 1961, tá kenda buss og lastbilaverksmiðjan Leyland, yvirtók fyritøkuna. Sjálvt um sølan av bilum var hampuliga góð, var

settu okkum saman og setu á stovn ein leikbólk fyri tann pening, ið var til taks. Vit keyptu ein gulan buss og ferðasut so landið runt, sigur Eyðun. Einki fast tilhaldstað var og Eyðun svarar ikki noktandi

passa tær, hvussu Smyril passar til bussar og onnur skip, hvussu er við bíðitíðum millum skip og buss, um bíðiumstøðurnar við ferjubakkarnar eru nøktandi, um prísirnir fyri at ferðast við Smyrli eru nøktandi

fólk í Klaksvík og tey í økinum, sum annars hava ein serligan flutningstørv, hava fingið ein nýggjan buss. Klaksvíkar kommuna hevur keypt bussin, og hann kostaði gott og væl 400.000 krónur. Tryggingarfelagið

Hafnafjørðin og haðani var farið við bussi niðan móti jøklinum. Skift var til ein meira »robustan« buss, sum síðani koyrdi ferðalagið til eini hús, sum standa við jøkulin. Har fingu nøkur kavaskootara,

ikki umstøður, so fara teir aðrastaðir, ella í ringasta før, so loysir seg betri hjá teimum at koyra buss, sigur Jógvan Dahl, ið leggur dent á, at føroyingum bilar einki, her er nógmikið at tilfeingi, talentum

kuldanum og bína allatíðina, varð eisini skipað soleiðis fyri, at verkfallsvaktirnar høvu ein stóran buss at leita sær skjól inni í. Búgvið borð Í væl útgjørdu hølunum hjá Starvsmannafelagnum er allatíðina

Útgjørd við regnskjólum, termodraktum o. ø møttu tey klokkan 6:30 gjáramorgunin, og høvdu tey ein stóran buss við, so tey kundu fara inn at kroka í nógva regninum sum var gjáramorgunin. Eisini høvdu tey kaffi

ferðsluni einsamøll, tá ið tey eru seks ára gomul. Í barnagarðinum fylgja pedagogarnir barninum úr og í buss, í býnum og annars í ferðsluni. Tá ið tey so byrja í skúlanum ganga tey einsamøll, og spyrja vit Ráðið

ambulansu. Eftir kríggið keypti hann so sín fyrsta buss. Ein stóran Bedford úr Onglandi. Hann koyrdi eini fimtan ár, eg kendi hann væl. Tey kallaðu hann Stóra Buss. Tað var ikki bara í Havn, at tað spruttaði [...] tað, eg minnist sum lítil smádrongur, arbeiddi pápi mín hjá fyritøkuni hjá abba mínum. Hann koyrdi buss og lastbil, og so repareraðu teir eisini bilarnar uppi í garasjuni. Longu her gjørdist Jógvan vanur