mínum lívi hevur tú verið bundin at koyristólinum. Eg minnist, hvussu eg hvørt kvøld í eitt ár bað Gud um at gera teg fríska. Tað gjørdi Hann ikki, men Hann hevur altíð verið hjá tær og styrkt teg í sorgar-

óvæntað herfrá týsnáttina 16. august. Men áðrenn hon fór, upplivdi eg nakað, sum vísir hvussu væl Gud fylgir við, og hvussu hann hevur hond um okkum øll. Mánakvøldið 15. august, meðan omma heima í Føroyum [...] bind tær tey um hálsin, skriva tey á talvu hjarta tíns! So skalt tú finna náði og fáa yndi, í eygum Guds og manna. Lít á Harran av øllum hjarta tínum, men lít ikki á vit títt! Kenn Hann á øllum leiðum tínum [...] á meg og bað fyri mær. Hetta mánakvøldið næstan 18 ár seinni, vóru ommusa orð, sum samstundis eru Guds orð, givin víðari til næsta ættarlið, og eins og omma bað fyri sínum børnum, bað eg fyri mínum barni

eg man vakna og vera enn hjá tær. Sangur nr. 51 í Missiónssangbókini Ongum er so trygt at fara sum Guds lítla barnaskara, fugli ei í leyvi fjøldum, stjørnu ei í himnatjøldum. Harrin er á Sions fjøllum vernd [...] hann hevur, og hans vilji er hin sami: barnsins sanna gagn og frami Væl tær veri, lítla skara Jakups Gud teg væl skal varða; honum, sum fekk megi alla, fíggindar til jarðar falla. Og tá her er farin dagur

við tær og tínum. Komandi dagar verða ikki lættir, tá er gott at tú hevur tíni tætt at tær. Vit lýsa Guds frið og drýpa høvur í sorg um missin av heiðursmanninum Jónsvein Knudsen. Hvíl í friði frægi vinur

farin, at lesa hesi orðini í minningarorðum hansara: ”Fyri mær hevur tað altíð verið soleiðis, at í Guds eygum hava øll menniskju sama virði og eru umfatað av kærleika hansara. Mín gudstrúgv er ein tøkk

eisini verður ein stórur saknu hjá. Góða Olivina, Rakul og Randi! Hjá tykkum er saknurin størstur. Má Gud styrkja tykkum í stóru sorg tykkara, nú tit hava mist ein góðan mann og pápa Við hesum fáu orðunum

og um somu tíð konstruktivir í tí samfelag, teir vuksu upp í. Báðir vóru teir samfelagsdebatørar av Guds náði og høvdu ein fínan og hvassan penn. Báðir kundu teir eisini vera uppfarandi og ótolnir - bersøgnir

Herluf ikki kann síggja hana vaksa upp saman við okkum. Hví tók Gud hann mamma, spyrja vit oftani, og mamma sigur, at tað er kanska tí, at Gud hevði brúk fyri einum trummislagara og hvør er betri enn Herluf

man tykjast í heiminum nú, tú heima í Himli tók æviga búð, har saman við hinum, sum fóru, tú er má Gud tykkum styrkja í sakninum her. Vit í serstovuni

kirkju. Gimmi nevndi, at á møtum í kirkjuni hoyrdist mangan vitnisburðurin frá Heina um, hvønn týdning Gud hevði í lívinum hjá teimum. Sjálvir kendi eg Heina og Ragnu frá óteljandi ferðum í Kalsoynnii. Her