So bleiv hann sjúkur í hondini og mátti gevast. Arne og Martha komu til Føroyar at búgva. Martha doyði fyri nøkrum árum síðani. Nú lá tað so væl fyri, at pápi mín beint tá var farin av bátinum, sum hann
hann hjá bróðursyninum Sam Olsen, sum var handilsmaður í Havn. Men tá ið húsini vóru mest sum liðug, doyði Rasmus 1. oktober 1899, 63 ára gamal, bert tvær vikur eftir at hann kom heim til Føroya, sum greitt
Ein av hesum var Eliesar í Múla, sum var ógiftur. Síni seinastu ár búði hann hjá Debesi, og hann doyði út frá honum. Vestfart var eitt skip, sum fyri kortum var keypt úr Danmark. Tað var skjótt, at eg
útgávu, vóru Séamas Ó Síochain og Michael Ó Sullivan frá lærda háskúlanum í Dublin. Sullivan doyði áðrenn bókin kom út. Í bókini eru eisini aðrar frágreiðingar, sum saman við notum og tilvísingum
slagnum. Seinni byrjaði hann kortini at koma aftur til morgunandaktirnar. Hann gjørdist sjúkur og doyði stutt eftir. Lemma var ein vælmeinandi medarbeiðari, men hann var ein, sum eisini valdi løtuvinning
framvegis hava samband við. Pápan høvdu teir eisini samband við. Teir vóru tó ikki gamlir, tá ið hann doyði. Eg kann eisini siga, at eg havi alt gott at bera fólkinum í Konso. Hvat enn ið kann sigast um teirra
eisini tí, at tey hava verið á barnaheimi saman. Ingun fór heim med alla í 1972 av sjúku, og hon doyði í 1981. Margrét og Benedikt fóru heim í 1972 og komu ikki fyrr enn 20 ár seinni aftur til Etiopia
men eg var heppin av sleppa við lívinum. Gud sendi vinir, sum komu við mati til mín, so eg ikki doyði í hungri sum mong onnur. Allir fangarnir liðu av tannapínu umframt aðrar plágur. Tenninar rotnaðu
longri út á árið. Hungursneyðin var farin at gera um seg av álvara. Tað var sagt at hundratúsindir doyði í hungir. Vit vóru við í hjálpararbeiðinum. Kornið kom við lastbilum úr Addis Abeba. Her var tað so
Jakku hjá Gøtu Jákup, sum búði millum Garðarnar í Klaksvík. Des var ein framúr sjómaður. Tá ið hann doyði skrivaði Eiden Müller, at hann royndist dúgligur skipari í mong, mong ár við sluppunum úr Havn. Eitt
