begyndelsen var ordet, og ordet var hos Gud, og ordet var Gud. Dette var i begyndelsen hos Gud. Alle ting er blevet til ved det...... Når vi nu igen bliver indbudt til at holde julefest, gælder det jo om [...] teimum smáu vættrunum. Hann hevði ikki upplivað slíkt áður. Hesa gleði vildi hann tilogna sær... alle ting er blevet til ved det... so er hann eisini blivin til við Guðs orði. Jólamaðurin fór upp at spjálka

kunnað verið í kontakt við tað. Eg havi fingið mær renningarlop nakrar ferðir, tikið pikkalítil smá ting við í tað eg havi gjørt, men ikki fyrrenn nú havi eg ordiliga kasta meg útí tað. At brúka tað. Tað

nú eisini styðjað av Steðga pedofili í Føroyum: “Privatlív er hatta rúmið, har ring fólk gera ring ting. Privatlív er fyri pedofilar. Grundleggjandi, eingin annar hevur brúk fyri tí.” Men um vit nú líka

arbeitt á føðideildini, har hon veruliga sleppir at royna seg. Men hon dylir ikki fyri, at hon upplivir ting, sum hava stóra ávirkan á seg. - Dagliga síggi eg pinkubørn doyggja, av tí at starvsfólkini ikki hava

fús. Hann var sostatt við til at tryggja flokkinum, neyðugu at­kvøð­urnar til at fáa tvey umboð á ting. Um sama mundið fór hann í starv sum skrivari hjá Havnar Arbeiðs­mannafelag. Hann røkti hetta starv

bíligari hátt, tí hóast lutfalsliga dýr er hon hóast alt munandi betri enn verandi loysn. Nýtt uppskot á ting Eg skilji nú, at eitt uppskot er á veg í tingið um at gera ein almennan Skálafjarðartunnil. Um tað

burturúr. Tað órógvar meg nógv, tá eg havi fleiri ymisk mál í senn. Tað órógvar, tá eg ikki fái endað ting, gjørt tey liðug. Erla av Vollanum er tó við gott mót. - Enn hava vit ikki fingið so nógv skúlating

bíligari hátt, tí hóast lutfalsliga dýr er hon hóast alt munandi betri enn verandi loysn. Nýtt uppskot á ting Eg skilji nú, at eitt uppskot er á veg í tingið um at gera ein almennan Skálafjarðartunnil. Um tað

undir stórt upp­lýs­ingarátak í sam­bandi við, at álitið um Nullhugsjónini skuldi til aðalorðaskifti í ting­inum. »Ongin skal doyggja ella fáa álvarsligt mein« var yvirskriftin á blaði, sum fór í hvørt hús

ikki um teg. Heldur ikki hetta, Rigmor. Hjúnabandið er ikki nakað individualiserað relativistiskt ting, men ein úrveljandi serstovnur, og tí, Rigmor, eigur spurningurin heldur vera: “Fer nakað av hjúnabandinum