stórvegis vón um skjóta bjarging. Møguleiki kundi verið at svomið til lands inn í urðina, men har var berg fyri, so tað hevði ikki sloppist longur enn tað. Vónin var, at onkur bátur kom framvið, sum teir kundu
landi mínum, fagurt og frítt, og eg kenni meg orna gjøgnum mønu og merg, síggi brim randa strendur og berg, hoyri vetrarsins brot boða summarsins lot, hoyri heystmyrka lag boða várljósan dag. Fylkjast rað
við Irex og var av og á skipari á henni. Aftaná kríggið var Poli ein av oddamonnunum at keypa Høvdaberg, sum p/f Høvdin í Porkeri átti. Her var hann skipari fram til henda vanlukkan hendi. Tveir dreingir
umrøða skal, sum fiskimenn her kalla skreið.” Sveik toskurin, so stóð illa til við handlinum til Bergens. Hann greiðir eisini frá, hvussu teir turkaðu fiskin: ”Teir opnahjall gjørdu og heingingartræ,
suðureftir og hevði einki við land at gera. Ljósglæmurnar sóust á Kirkju inntil hann kom suður fyri Berg, og har var slætt. Hann gekk so undir Posaklett og gekk eisini leysur av landi har. Nú kyrraði so
tá vit frá blaðnum vóru at kann-ingarferð á Bornholm fyri nøkrum árum síðani, hvussu tú hugtók og berg-tók hesar bornhólmbúgv-arnar við tínum frálíku frásøguevnum og framburði og tíni vitan um danska søgu
hava eina kritiska støðu til? Avbjóðingin Eg komi her at hugsa um svenska rithøvundin Hjalmar Söderberg. Hann hevði, sum kanska summum kunnugt, eina sera kritiska støðu til kristindómin. Men tá ið Adolf
Streymur av ljóði eru í symfoniini, sum vit kenna frá Prokofief, atonalari ekspressionismu(Alban Berg) rýtmu av Hindemith og tað linjuføstu ný - klassismuna hjá Strawinsky. Hetta er maðurin , sum eg nú
gjøgnum loft, hann rekur upp um bakkan og inn í tún og toft, hann er við hellustrendur, hann er, har berg er bratt, og fórt tú upp á fjallið, var hann har úr hvørji ætt. Andin upp úr sjónum, tá deyðast er
teir skuldu fara avstað við Lauru. Ein frásøgn um hetta er sera áhugaverd. Ein hvalbingur, Jógvan Berg, skuldi við Lauru hendan túrin. Motorbátur kom úr Vági eftir honum og øðrum, sum skuldu fara til skips [...] stilli og sólskini. Dávur spældi í túninum í Niðaragerði saman við fýra av sínum systkjum og við Leif (Berg) systkinabarnið, sum vaks upp hjá ommuni og abbanum, sum búði í sunnara enda av húsinum. Niðaragerði