trupulleikan Gerhard Lognberg frá undanfarna formanni, sum hevði sama stríðið, men ikki tók neyðuga stigið. Aksel V. Johannesen hevur við fráboðanini um, at flokkurin ikki fer í samstarv við
mistu her, øll sorgarboð os deyðin ber. Frá landi legði mong ein skúta, at hjálpa teim úr havsins neyð, men mansins megd mátti lúta. Tí havið tók og teimum beyð at bera sorgarboð í havn, teir sukku djúpt
er á konufólki til nøring, um Føroyar ikki skulu avfólkast og doyggja út. Hetta vita nú eisini tey neyðars flóttakonufólkini í Suðureuropa! Tað er trupult at finna orð fyri hesum. Men eingin er f
hon segði seg ikki hava orkað at hildið fingrarnar burtur frá kassaapparatinum. Hon stjól ikki av neyð, men heldur metti hon tað var spenningurin í tí at stjala, ið dró verkið. Hon segði seg vita, at tað
hansara ábyrgd at hava og halda skil á landsins lógum og koma við teimum broytingum, ið hann sær neyðugar. At bara blaka tað frá sær, at hann ikki er løgfrøðingur gongur ikki. Hyggur ein í søgubøkurnar
er tíbetur nógv at gleðast um: Stóra arbeiðið hjá Frelsunarherinum at hjálpa teimum heimleysu og neyðstøddu. Felagsskapurin »Í menniskjum góður tokki«. Øll tey hjartagóðu og hjálpsomu, sum ósjálvsøkin
Føroyum. Í staðin fyri stóra heimasigurin, sum tey flestu sjálvsagt roknaðu við, so eydnaðist tað við neyð og deyð Týsklandi at vinna. Og tað er ikki undarligt, um týskararnir so hjartaliga takka dómaranum
saman við øðrum londum metingar av stovnum, sum ferðast gjøgnum okkara havøki. Hesar metingar eru neyðugar fyri eini skilagóðari stýring av fiskivinnuni, og tær gerast ikki uttan eitt rannsóknarskip
bjargast. So bara ta løtuna, tað tekur lesaranum at lesa hendan stubban, doyggja fleiri børn av berari neyð. Hann heldur, at ein millión krónur er ikki so øgiliga nógvur pengar hjá okkum, men hjá neyðstøddum
at minna á, at tað ikki ber til at vinna fram á leið uttan stríð, sveitta og tár. Og somuleiðis er neyðugt at minna á, at uttan mun til, hvussu óð ella ónøgd vit eru, so er einki frægari alternativ í
