Eg fekk boðini, at nú var Tórir sløknaður. Tað tók mær so nær, tí nú kendi eg Tóra so væl. Men eg má siga, at hann var komin í ein høgan aldur og hann hevur havt sína heilsu líka til fyri hálvum ári s

Ikki hevði eg væntað, at eg fór at skriva tær hesi orðini so skjótt. Eg sakni teg so ómetaliga nógv, men tað eri eg ikki einsamallur um. Tað veit eg, tí tú stóð jú so nógvum nær. Eg minnist einaferð a

Nú heystsólin bliknar kom sorgin í garð lívskøvandi kalda hondin teg nam í ævisvøvnin svann hin seinasti neisti Meg minnist teg, lívsglaðan unglinga ágrýtin, trúfastur og treystur avhildin, knappur og

Stødd uttanlanda saman við allari mínari familju, fingu vit feigdarboð heimanífrá, sum skelkaði okkum øll. Svágur mín, mín góði vinur, sum eg hevði kent alt livið, var bráðliga deyður. Vit skiltu hett

Tað vóru tung boð at fáa um, at kæri starvsfelagi okkara, Ingrið Hammer, var farin. Væl vistu vit, at Ingrið stríddist ímóti herviligari sjúku, men at tað skuldi ganga so skjótt frá tí, at Ingrið gjør

Tað er við tungum sinni, at eg skal festa penn fyri minningarorð um mína elskaðu systir. Eg minnist altíð til tín, sum í hesari mynd, so vøkur, so mild og altíð góð við okkum systkin. Tú hevði eina sjáldsama

Bygdarfólkið hevði júst hildið summardag og heilsað heystinum vælkomið við øllum tí, ið tað hevur at bjóða. Men rætt var, fløggini veitraðu fyri okkaru góðu vinkonu, Jónhild, sum alt ov ung fekk álvar

Skaldið Henrik Ibsen búði í fleiri ár í Rómverjaborg, og har skrivaði hann millum annað meistaraverkið “Brand” ið kom út í 1866. Tað var eftir eini vitjan í Petur­kirkjuni at hann byrjaði at skriva “B

tilfar um hesa hending og um umstøðurnar hjá teimum eftirsitandi. Her skal fyrst verða trivið í minningarorð, sum vóru skrivað um Aksal Mohr Sunnborg, tá hann doyði í 1997, 76 ára gamal. Hansara søga lýsir

er hugaligari at skriva eina føðingardags heilsan, enn at skriva minningarorð um sín háttvirda pápa. Tað er ringt at skriva minningarorð um ein mann sum pabba, hann gjørdi altíð okkurt. Slapp hann ikki [...] bara at fáa fríska luft tað er deiligt, segði hann. Tað er so ómetaliga ringt at skriva stutt minningarorð um pápa mín, men hann var ein raskur maður. Á tann arbeiðsvilji ið hann hevði, ja tað skal man