á skúlanum á Ziskatrøð. Í novembur í fjør tók hon stig til at skriva skúla- og heilsumynduleikunum bræv, har foreldrini millum annað gera vart við støðuna. Inn til tá høvdu foreldrini liva í góðari trúgv

m stuðuli frá Sovjetsamnveldinum. Í 1964 gjørdi Che av at fara úr Kuba. Hann skrivaði Castro eitt bræv, og hann duldi ikki fyri, at hann var vónsvikin av tí, sum var komið burtur úr kollveltingini. Samstundis

248 tilboð um lestrarpláss. Tey 154, sum ikki hava fingið tilboð um lestrarpláss, hava eisini fingið bræv, um at umsóknin ikki er gingin á møti ella at tey standa á bíðilista. Tey, sum fáa boðið lestrarpláss

hava betri førleika enn málnevndin?! Hatta var verri! Nei, man tað vera? Fekk kortini einaferð eitt bræv við ð-villu frá hesi nevnd!? Ergo: Errare humanum est! (Tað er menniskjaligt at mistaka seg)! Vit

- Hvønn morgun, eg komi til arbeiðis, hevur tað verið eitt nýtt bræv til jólamannin her. Og børnini gera sær veruliga ómak - tey pynta konvoluttarnar og skriva so pent, sum tey megna, greiðir Maria Brøðraberg

Hotel Hafnia hendan dagin. Til Íslands Í nevndaráliti í einum løgtingsmáli frá 1941, sum kallast "Bræv viðvíkjandi íslandsarbeiðarunum", síggja vit, at teir 250 føroyingarnir fóru úr Havn, 26. mai, við

reiðar at byrja eina slaktarafyritøku í Smæruni, og fáir mánaðir áðrenn kríggið endaði, sendi hann bræv til Føroyar umvegis Svøríki, har hann greiðir foreldrunum frá, hvussu hann hevði hugsað sær fyritøkuna

Lee Strasberg, sum var tætt knýttur at Monroe. Millum ognirnar, sum eru funnar, er eitt hondskrivað bræv frá Jean Kennedy Smith, systur John F. og Robert “Bobby” Kennedy. Hon skrivar til Monroe: “Eg skilji

næmingunum, skrivar Helsingør Dagblad. Eisini verða foreldrini tikin við í hesa tilgongd. Eitt nú fáa tey bræv heim, har tey verða kunnað um ljóta málburðin hjá barninum: ?Í dag hevur barn tygara sagt orðið:

tí alt gongur so øgiliga seint, sigur Elna Skylv Hansen, og myndar orðini við at siga: - Um eitt bræv skal skrivast til skúlarnar, verður tað orðað á swahili. Tað kann taka drúgva tíð, og eg noyðist at