fremst í hansara huga, men eisini systkin hansara, sum hann so trúliga helt samband við. Kaj fekst við seyð og annars alt fyrifallandi arbeiði, sum hoyrir til á bygd. Honum dámdi eisini væl at ferðast, og vitjaði

nøkrum. Vit skulu á fjall í komandi viku. Tað veit eg, at hann gleddi seg til. At fáa hvønn einasta seyð í rætt var hansara hjartamál. Fríggjakvøldið var Òla Kristian farin at stákast uppi í seyðhúsinum

og mamma, Inga f. Simonsen, var ættað av Viðareiði. Barnaárini vóru ótrúliga góð. Vit høvdu neyt, seyð, gæs, hønur, hund og kettu. Rossið Floru minnist eg eisini. Tá ið vit vóru í Havnardali í torvi, tá

sína tíð tætt knýttur at jarðarbrúkinum á Heimbøgarðinum. So leingi hann orkaði at fáast við haga og seyð, var hann mitt í rokanum - altíð sum ein ella annar tappur, sum var har sum mest var brúk fyri tí

t hjá teimum, sum hava seyð, og í hesum sambandi er ikki óvanligt at føra seyð ímillum oyggjarnar. Men nú minnir Heilsufrøðiliga Starvsstovan á, at tað er ólógligt at flyta seyð ímillum oyggjarnar uttan [...] loyvt at flyta seyð, sum hevur sjúkutekin ímillum oyggjarnar, og tað er heldur ikki loyvt at flyta seyð frá djórahaldi við smittandi sjúku. Somuleiðis er tað heldur ikki loyvt at flyta seyð úr einum hagaparti [...] seyður fær, sum sagt, ikki flutningsloyvi av teimum aftur. Hinvegin er tað loyvt at flyta livandi seyð ímillum pláss í teimum oyggjum har ridluskriði er staðfestur. Harafturat mælir Heilsufrøðiliga St

Rógvi, tinglimur Sjálvstýrisfloksins, hevur samanborið trolið, sum rekur fisk við fjallmenn, sum reka seyð í rætt. - Ein slíkur samanburður er púrasta burtur við. Seyðurin kann ikki flúgva, men fiskur kann

ið fyrr varð mettur at vera gáttin inn í manndómin. Í bøi og haga trívist Dánjal Jákup eisini væl. Seyð dámar honum væl at fáast við, og á hvørjum ári er hann og skjýtur harur við pápanum. Í fjør fingu

fjølmiðlar plaga at detta í, tá teir skriva um Føroyar ella føroyingar. Einki um vind, veður, fjøll ella seyð. ?Tað hevur havt nógv at siga fyri mína persónligu menning, at okkurt av mínum tónleiki kemur fram

monnunum, máttu vit sanna næsta dagin í Klaksvík. Tá vóru vit stødd millum Grøv og Norðoyri fyri at taka seyð til klippingar. Nógv børn vóru við, og tey vóru báðumegin vegin. Nú kemur ein bilur úr Klaksvík út

til Kunoyar, greiðir Jens frá. Jens minnist eisini aftur á, at teir sum portørar plagdu at fletta seyð og kálvar til sjúkrahúsið. Og tá grind var, var tað teirra uppgáva at skera upp. ? Sjúkrahúsið fekk