Melanie Bergmann, ið er ein av granskarunum, metir, at hóast okkurt av mikroplastinum kemur umvegis sjógvin, so má nú ásannast, at nógv av plastinum ferðast við vindinum, og roknast má tí við, at atmosferan

Tiltakið á Sjómansheimimum er alment, men mest eru tað umboð fyri stovnar og fyritøkur, sum hava við sjógvin at gera, sum taka lut. Sjómansheimið bjóðar ymsum fyritøkum og stovnum við. Men tey, sum vilja minnast

lívsleið, tí verður bara tikið úr rúgvuni í hesum umfarinum. Hugurin stóð sum hjá teimum flestu til sjógvin, men eyðvitað hevur Elisabeth hvept seg við at lata hin frumborna sonin fara til skips eftir feigdina [...] kríatúrum, serliga seyðahaldi. Hinvegin var hetta ikki tað, sum hann ætlaði sær, hugurin stóð til sjógvin, og har var hann í eitt drúgt áramál. 16 ára gamal fór hann við pápabeiggjanum Niels Juul á Vollanum

langt (u.l. 1,5 km) fyri sunnan Blankskála bygd eru nakrir tangar, ið stinga rættiliga langt út í sjógvin. Millum tangarnar eru smalar víkar við malargróti innast. Fleiri ár seinni í 1974 vóru lutir, st

teir komu til Føroyar leygardagin, var at fara við báti út á Flesjarnar, har blómur vóru lagdar á sjógvin til minnis um hann, sum fekk sína vátu grøv her. Hetta varð gjørt umborð á trolaranum Gorm hjá Rodmundi

fylgir tí almenna minningarhaldinum. Í brátt farna allahalganna ári kravdi sjólívið og yrki við sjógvin eitt mannalív. Ein maður er farin á sjónum seinasta árið: Hergar Torbjarnarson Hansen, Leirvík, 34

fylgir tí almenna minningarhaldinum. Í brátt farna allahalganna ári kravdi sjólívið og yrki við sjógvin eitt mannalív. Við sorgblídni og virðing nevna vit navn hansara, ið farin er: Hergar Torbjarnarson

rímiliga væl fyri seg, men hann mátti tó gevast at sigla. Tað nívdi hann óivað, tí alskurin lá til sjógvin. Í heiminum í Bóndabrekku 12 hevur ein mangan sitið væl og notið gestablídni. Síðst ein vitjaði heima

til skips við babba; hugurin mundi vera til sjógvin, tí at tú royndi títt umborð, og tú læs nógvar bøkur um fiskiskap, tá ið tú var í landi. Umframt sjógvin dámdi tær sera væl tónleikin. Í ?95 fór tú á

sjónum, legðist tú uppi á landi, og vit minnast væl ta fyrstu tíðina, hvussu tær ofta longdist á sjógvin. Tú fórst tó skjótt í gongd við at finna tær annað at takast við, og varð tað seyðin hjá Olaf-beiggja