hann. Hann segði eisini, at orð sum land eru hugtøk, ið kongur plagdi at brúka um okkum, og tí eru hesi vald. Tí eru hugtøk sum lond og ríki vald. Orð, sum í ensku útgávuni eru umsett til land og nation

so, at avlamispensjónistar, ið hava brúk fyri akførum fyri at ferðast, muga rinda fullan prís fyri hesi, tá tey eru umborð á strandfaraskipum. Og um so er, um landsstýrismaðurin ætlar at gera nakað fyri

fyri tjóðarhátíð suðuroyinga, jóansøkuni. Henda stevna gongur nú móti teimum hundrað árunum, og øll hesi ár hava bygdirnar, Tvøroyri og Vágur, í sátt og semju skipað fyri. Tað sigur Kristin Michelsen, b

tað skaðar umdømið hjá Føroyum. - Fittari og klókari, og delfinir eru vinir við børn um allan heim, hesi børn sum skulu eta okkara fisk og okkara laks, hetta er ein vanlukkulig branding av okkara landi,

altíð gott at fáa góð ráð. Men tað er ein sjálvur, sum skal taka avgerðina. Tá tú hevur fingið øll hesi ráðini, mást tú eisini merkja, hvat tað er, sum motiverar teg, og hvat drívir teg. Tað hevur týdning

londini um hvussu tey restandi 15,6 prosentini skulu býtast. Londini hava so ymisk sjónarmið um hvussu hesi prosentini skulu býtast, at tað verður óvanliga torført at finna eina semju, sigur samráðingarleiðarin

hetta slagið av tónleiki. Og tað er ordiliga stuttligt at síggja, hvussu nógv ymisk fólk nú koma til hesi tiltøkini. Man kann ikki longur tosa um ein ávísan málbólk, heldur Alisa. Hon sigur, at tað eisini

siga tað so. Tað eru nevniliga ikki so nógvar kvinnur við í hesi ítróttargreinini, men tað leggur Alisa lítið í, tí hon er rættiliga bitin av hesi ítróttini. Henda eina dagin fekk hon eyga á nakrar menn, [...] ikki droymt um, at latið seg í froskbúnan og kastað seg á bláman. Alisa hevur kortini verið við í hesi ítróttini í skjótt tvey ár. Og hon kundi ikki hugsað sær nakað betri enn hetta. - Hetta er tað besta [...] er út fyri Rituvík, men eisini við Æðuvík er nógvur tari, sigur Alisa. Hon er rættiliga einsamøll í hesi mannfólkaítróttini ? í Føroyum í øllum førum. Men tað leggur hon minni í. - Vinkonur mínar halda,

nøkur ár hevur havt lesandi í starvsvenjing á skrivstovunum í Bruxelles og London. - Vit vildu við hesi lestrarstevnuni geva tí almenna og vinnulívinum eitt skump rætta vegin, hóast vit ikki kunnu vísa

eina farteldu í part. Ikki er neyðugt at hava stór og tung forrit liggjandi á telduni sjálvari, tí hesi kunnu ístaðin goymast á ambætaranum hjá Elektron. Hetta ger sjálvsagt, at fyritøkur sleppa undan at