d hjá havnarmonnum í 1913, sum hevur verið lítið kent. Hetta var tá ið Fortuna var bjargað, og skiparin á Beskytteren fekk sekkin --------

Gamla skúla. Hann kom til bygdina summ­arið 1922 og var her til 1926. Eg kann minnast, at Óli, skiparin á Norð­lýsinum, stóð uppi við pultin og talaði. Hann brúkti tekst úr einum av Dávids sálmum. Til

sannføra. Vit báðir, eg og Jógvan Elias, fóru so út at fiska. Vit vórðu væl móttiknir har umborð. Skiparin á »Tór II«, Óli Fossaberg, varð eftir í Íslandi. Vit fiskaðu so túrin út uppi á Halanum og fingu

hevði verið á møti kvøldð fyri, sum teir fóru av Siglufjørðinum. Teir sum høvdu møti, vóru Óli, skiparin á Verdandi, og Tummas farbróður, sum arb­ei­d­di á bedingini í býnum. Tað var hildið í einum lítlum

onkur fer í hjallin at skera sær enn eina flís av tykkara kjøti, so kundu tit givið somu boð, sum skiparin á krígsskipinum Moskva fekk, tá hann kravdi, at fólkið á Slanguoynni skuldi geva seg yvir. Takk fyri

fingu teir prátað út um støðuna og hendingina – Fríði ikki sørt uppøstur av tilburðinum, meðan skiparin á sín róliga hátt lurtaði eftir hinum. - Eg sigi so við hann, at tú mást for alt í verðini halda

bróstinum. Konufólkið er mamma mín, sum doyði av tuberklum 1. desember 1938. Maðurin er Símun hjá Póli, skiparin á Polo, sigur Fríðrikur, og vit komast við ungdómsmynd av kenda skiparanum, sum eisini er endurgivin

orlogs­monnum at fara út at taka skipið hjá bróðir undir ferðini á veg til Føroyar. Soleiðis greiddi skiparin á Oslen , sum var komin inn á Vág, prestinum Schrøder frá. Sjálvur havi eg seinni frætt tíðindini

takast sum vitnisburður um ávirkan - at hugsa um Jack London og skaldsøgu hansara The Sea-Wolf. Skiparin á Ørnini, tann sterki og grefligi Mortan í Húsi og Gunnar í Brekkuni, ateistur og darwinistur, kunnu

myndir av hesi hending, hóast myndatøka var strangliga bannað. Men nú eru hesar myndir gull verdar. Skiparin á Lancaster Rudolph Sharpe var eisini yvirmaður á ferðamannaskipinum Lusitania, sum eisini varð søkt