tjaldursflaggið. Teir spurdu okkum, hvar vit høvdu verið staddir óveðursnáttina. Sama spurdi skiparin á ferðamannaskipinum Botnia. Teir undraðust á, at vit vóru komnir heilskapaðir frá tí veðrinum
samband við bæði skipini. Á Skansanum høvdu teir skilt tað soleiðis, at tey vóru komin á Fuglafjørð. Skiparin á tí 414 NRT stóra franska damparanum, sum æt »Sauternes« og sigldi undir Union Jack við útgerð til
Moralurin skal ikki undirgravast, men stimbrast. Sjálvandi eru skiparar ymiskir, men soleiðis var skiparin á Kongshavn, og hann var ein góður skipari.” Uttanveltaði metingarmaðurin hevur við hesum staðfest
d hjá havnarmonnum í 1913, sum hevur verið lítið kent. Hetta var tá ið Fortuna var bjargað, og skiparin á Beskytteren fekk sekkin --------
Gamla skúla. Hann kom til bygdina summarið 1922 og var her til 1926. Eg kann minnast, at Óli, skiparin á Norðlýsinum, stóð uppi við pultin og talaði. Hann brúkti tekst úr einum av Dávids sálmum. Til
sannføra. Vit báðir, eg og Jógvan Elias, fóru so út at fiska. Vit vórðu væl móttiknir har umborð. Skiparin á »Tór II«, Óli Fossaberg, varð eftir í Íslandi. Vit fiskaðu so túrin út uppi á Halanum og fingu
hevði verið á møti kvøldð fyri, sum teir fóru av Siglufjørðinum. Teir sum høvdu møti, vóru Óli, skiparin á Verdandi, og Tummas farbróður, sum arbeiddi á bedingini í býnum. Tað var hildið í einum lítlum
onkur fer í hjallin at skera sær enn eina flís av tykkara kjøti, so kundu tit givið somu boð, sum skiparin á krígsskipinum Moskva fekk, tá hann kravdi, at fólkið á Slanguoynni skuldi geva seg yvir. Takk fyri
fingu teir prátað út um støðuna og hendingina – Fríði ikki sørt uppøstur av tilburðinum, meðan skiparin á sín róliga hátt lurtaði eftir hinum. - Eg sigi so við hann, at tú mást for alt í verðini halda
bróstinum. Konufólkið er mamma mín, sum doyði av tuberklum 1. desember 1938. Maðurin er Símun hjá Póli, skiparin á Polo, sigur Fríðrikur, og vit komast við ungdómsmynd av kenda skiparanum, sum eisini er endurgivin
