tey vóru eisini mannað av føroyingum. Tingakrossur skrivar í 1911, at tað kanska fór at standa á at manna allar sluppirnar hetta árið, tí so nógvir føroyingar fóru við enskum og skotskum trolarum. Bara á
Seyðisfjarðar í meira enn 100 ár. Ein av teimum, sum fekk niðurskrivað heilt væl av føroyskari fiskimannasøgu var Erling Poulsen, lærari í Vági, sum doyði fyri nøkrum árum síðani. Erling var ein dyggur stuðul
kannibalisma sera sjáldsom í Congo. (Annars gongur tann søgan enn millum fólk, at Dollin skuldi siga, at mannaátararnir skeittu ikki um at eta hann, tí hann var so rak!) Tað nýggja í hesum stubba er, at Daniel
ikki gav fiskimonnum nakað á hesum økinum, men nakrar aðrar batar. Hetta skapti klovning í fiskimannafelagið. Fiskimenn norðanfjørðs góðtóku semingina, men ikki teir í Suðuroy. Úrslitið gjørdist Suðuroya
útróðrarmenninir fingu pengarnar í hondina. Tað var vist Dánjal Klein, sum tá var formaður í Føroya Fiskimannafelag, sum hevði við vektina at gera. Í Fuglafirði varð fiskurin umskipaður og sendur til Bretlands
1959. Teir mynstra 21.mars, og er hetta tann túrurin, teir vegna illveður fara beinleiðis inn í Vestmannaoyggjar, og manningin fer at arbeiða íslendskan garnafisk, sum greitt er frá í frásøgnini: føddur
svíkur. Fiskiveiðan er ikki so góð, sum hon hevur verið, men okkara Gud nýtir ymsar mátar fyri at mannabørnini skulu síggja teirra hjálparloysi, so tey kunnu venda sær til Hansara, sum hevur mátt at geva
erkið um almennu jørðina, ella ”Statens Fæstegods”, sum tað tá varð nevnt. Vanliga heitið millum manna var kongsjørðin. Í 1950 samtykti løgtingið at yvirtaka kongsjørðina. Tingmenn sóknaðust eftir, hvørjar
erkið um almennu jørðina, ella ”Statens Fæstegods”, sum tað tá varð nevnt. Vanliga heitið millum manna var kongsjørðin. Í 1950 samtykti løgtingið at yvirtaka kongsjørðina. Tingmenn sóknaðust eftir, hvørjar
eina slíka sømdarløn framum nakran annan, so er tað Zacharias Zachariassen! Og nú vit nevna sømdir manna, skal her verða søgd ein søga, ið ikki áður er søgd alment. Hans Andrias Djurhuus var lærari á Tvøroyri [...] soleiðis sá Hann , ið klæðir blómurnar á markini, til faðirloysingar, sum av lítið sømiligu lótum manna fingu lagt stein omaná byrðu við at verða tveitt aftast, og veitti tí forfjónaða tann heiður, ið ætlaður
