sanniliga havi eg tað.« »Vit eru ikki borin her á landi,« siga trøini. »Vit eru førd higar. Har, ið okkara vøgga stóð, var vakrari enn her. So nógv, nógv vakrari. Har eru stórar skógir, og trøini røkka heilt

handfara møguligar yvirgangsatsóknir. Hinvegin mugu vit eisini verja grundleggjandi rættindi hjá okkara borgarum. Hetta er ein ómetaliga týdningarmikil balansugongd, vísir hann á. Niels Helveg Petersen

vit tað, og um 30 ár eru vit inni í prosessini, sigur Magni Laksáfoss. Hetta fer at krevja nógv av okkara vinnulívi. Sjálvandi verður støðan ein onnur, um oljuvinnan gerst veruleiki, men so er talan eisini

trúgva upp á, at vit kunnu kappast við eitt nú Ísland á hesum økinum, og at vit tí eiga at brúka okkara sokallaðu nisjur . Hann leggur tó dent á, at hann ikki sigur, at Havnin skal aftur í miðøldina og

Tjó:veldisflokkinum ver:ur vi:gjørt á løgtingi. Uppskoti: sn!r seg einfalt um, at Løgtingi: sta:festir okkara tjó:arrættindi og heitir á landsst!ri: um at bo:a ST frá, at Føroya fólk hevur ongantí: tiki: undir

vinkonuna sita eftir við øllum eiðunum. Bygdasligar? Veit ikki. Tú kanst ikki vita alt. Dagin eftir var okkara stevnimøti við Newton. Kennir tú, góði lesari, hesa undarligu kensluna, tá okkurt nýtt skal roynast

sum gjørdi sjálvmorð, og júst ta pínuna má eg liva við einsamallur. Í síðsta enda syrgja vit øll á okkara egna hátt, sigur Tummas og leggur afturat, at kanska av somu orsøk hevur hann ongantíð sjálvur lisið

Edward var enn við sítt fríska lív í mínum ungdómi, og tað var hugtakandi at hoyra hann, tá hann í okkara unga útvarpi sang Schubert á týskum við fylgispæli. Hóast Edward Mortensen á vári 1915 stillaði upp

læruprosessir, vit brýna amboðini, brýna meiningar og metingar, skapa hóskiligar mannagongdir og flyta okkara egna hugburð. Íkastið, sum íverksetan gevur framum lønmóttakarastørv, er, at íverksetanin hevur innbygt

stoffskiftinum annaðhvørt tí tað er ov høgt ella tí tað er ov lágt. Slík feløg eru vanlig í grannalondum okkara. Hóast tær ikki vita nágreiniliga talið, so hava tær ein varhuga av, at tað er eitt sera stórt tal