góðar vónir um at alt fór at laga seg. Eg eri ræðuliga kedd um hettar, og eg veit at øll, sum spyrja meg um hetta, meina tað gott. Men beint nú so orki eg ikki at tosa um tað. So eg velji bara at skriva tað

vita, at tey altíð hava mín fulla stuðul. Tað hevur ikki dámt leiðsluni, og nú vilja tey bara av við meg, bæði sum leiðandi yvirlækna og sum serlækna. Hetta eyðkennir systemið, at man velur at offra eitt

við Søren Martin Johannesen. - Tað er spennandi at vera maður í einum kvinnudomineraðum faki. Fyri meg persónliga hevur tað týdning, at eg kann vera við til at bøta um margfeldið á útbúgvingini. Eg haldi

nevniliga vitni til eitt vandamikið spæl á nýggju brúnni um Sandá. - Tað var tann yngsti hjá mær, ið bað meg hyggja oman á brúnna. Har sá eg tveir smádreingir, ið høvdu klintrað upp á rimaverkið á brúnni og gingu [...] gera vart við seg og ringdi til kommununa, og greiddi teimum frá, hvat hon hevði sæð. - Tey spurdu meg, um eg visti hvat tey skuldu gera, men eg svaraði, at tað var tey, ið eru tey klóku høvdini. Men tey

fyrst, og síðani allar Føroyar, fáa høvið at vitja hósdagin. - Eg eri øgiliga spent. Jú, eg gleði meg, sigur Synnøva.

koma upp á eitt so stutt skotbrá er ikki nakað, sum nervar Finn. - Tað var ongin trupulleiki fyri meg. Kanska er tað tann nógva rutinan, sum ger tað, sigur Finnur. - Mær dámar væl at spæla á Summarfestivalinum [...] Vestmanna í kvøld og hugna mær við einum stoktum búffi. Men nú eri eg á Summarfestival, og eg gleði meg sera nógv at hoyra Tinganest seinni í kvøld, sigur Finnur at enda, áðrenn hann ger seg kláran at syngja

hálvleikur leið, argaði skaðin Toda meiri og meiri, og tí fór hann av vøllinum í hálvleikinum. - Eg føldi meg væl fyri fyrstu 20 minuttirnar, men so versnaði skaðin. Um eg hevði hildið fram eftir steðgin, kundi

í mai mánað. - At síggja hvussu hesir útlendingarnir búgva í Føroyum er tað, sum hevur sjokkerað meg allar mest í sambandi við hesa kanningina, sigur Liljan Weihe. - Til dømis búðu tveir feðgar á einum

var í vanda. Føroyingar geva okkum skyldina fyri alt - Tað er einki at dylja, at eg ofta havi kent meg ørkymlaðan, og við hvørt havi eg eisini kent tað, sum skeldaðu føroyingar okkum danir út í ríkiligt

um tveir dagar. - Tað gekk ikki so væl sum eg ætlaði í dag, men nú havi eg tveir dagar at fyririka meg í til 1.500 meturin. Nú fari eg bara at halda formin og teknikkin við líka til tá, sigur Pál Joensen