lívsins gongd – maður er ætlaður at ganga burtur – vær skulum læra at ganga burtur – stórt er lívsins hav og djúpt – tað er hin lívsins torvelda siglingarfrøði at læra – gloymi hetta ikki –„ Joen Jacob Frantz [...] Nolsøe í sanginum um deyða faðir sín: „Mín faðir mítt upphav. Tú livir enn í mær. Gævi tín ferð handan hav, friðsæl og fullborin var.“ Men nú verða tey verandi, trúgv, vón og kærleiki, hesi trý, men størstur

havde fået kendskab til. Der er endvidere ikke tilstrækkeligt grundlag for at fastslå, at det burde have stået tiltalte klart, at tiltalte efter de oplysninger, som tiltalte var blevet bekendt med om de

verður sagt um at hjálpa teimum til havs aftur. Tvørtur ímóti sigur eitt umboð fyri IWDG, at døglingar eru so stórir og tungir, at tað er ómøguligt at fáa teir aftur til havs og tí er einki at gera uttan at

lukta, men tað kann henda, um hon kemur á. Helst verður tað Brimil, sum setir á og dregur hvalin til havs.

moderne metropol i Nordatlanten – midt ude i det store hav. Et hav, som vi respekterer, – et hav, som giver, – et hav, som tager. Men også er hav, som er forudsætningen for livet og velfærden i Tórshavn

smávegis lógarverk, Skipaeftirlitið skal umsita, sigur stjórin. Ikki færri enn 4.000 siðum skulu tey hav skil á. Og talan er um altjóða reglur, sum skulu haldast. So greitt er, at við tí manningartali, sum

eisini við at tryggja kaðalin betur. Eitt nú við at leggja grót oman á kað­al­in, har hann liggur eftir hav­botn­inum. Talan kann eis­ini verða um at leggja sjálv­an kaðalin øðrvísi, men hetta er ikki nakað

boð um ein óroynd­an spælara, sum skal brynjast til. Vit høvdu fult tamar­hald á dystinum, men upp­havs­støðið verður full­komiliga broytt tá. Rúni Nolsøe, venjari hjá EB/Streymur, iðrar seg sjálv­sagt

fram. Í 2003 verður Piotr Krakowski settur sum venjari, og boðini til pólska venj­aran eru greið – hav tol við teimum ungu. Saman við Sámal Eriki Hentze, hevur EB/Streymur tað besta venjara­toymið, sum

arbeiðis og mangan vága lív og heilsu, eru í míni verð alla, alla æru verd. “Mín bátur er lítil, títt hav er so stórt,” sigur ein strofa í sálmi hjá Edmundi í Garði, og hóast skip og bátar eru væl tryggari