harav síðstu tríggjar tímarnar myrkur fall yvir alt landið. Jesus rópti tá við harðari rødd: - Gud Mín, Gud Mín! Hví ert Tú farin frá Mær? Tað vóru, sambært Markus, seinastu orðini hjá Jesus áðrenn hann
kann siga fyri meg, at eg eri ímóti, at hjúnabandslógin verður broytt, tí tað er beinleiðis ímóti Guds orði. Men Hanna kann sjálvandi halda, hvat hon vil. Eg haldi tó ikki, at tað sømir seg, at hon er
gott at kunna ásanna, at bønin enn virkar. Tað er trygt at vita, at ein í bøn verður borin fram fyri Gud av mínum brøðrum og systrum, sigur fyrrverandi landsstýrismaðurin.
Á hvítusunnu í fjør varð Nýggja Sangbók við undirheitinum Guds Fólks givin út. Nú man hon verða nýtt í flestu brøðrasamkomunum í Føroyum og aðra staðni eisini. Í Siloa í Fuglafirði hava tey eitt sunnukvøld
men hon hevur ringt til mín. Eg føli meg eitt sindur misbrúktan av hesum. Men hetta er liðugt og Gud havi lov fyri tí. Eg havi annað at gera enn at sita og telva við slíkum, tað tími eg slett ikki. Tað
í norrøna gudalæru, tað er Glasir. Um tað træið verður sagt, at tað var tað vakrasta træið millum gud og manna. Valið fall harvið á Glasir, við enska undirheitið Tórshavn college, greiðir rektarin, áðrenn
viðger eisini yrkingina “Hagin og kirkjan”, ið kann kallast eitt slag av panteismu - tað merkir, at Gud er í øllum. - Yrkingin varð í sínari tíð fatað sum ein viðmerking til lívið í Sandavági, har Hans Andreas
vit vísa samanhald heldur enn sundurlyndi, og at vit samstarva heldur enn mótarbeiða. Gott nýggjár. Gud signi tjóð okkara Føroyar.
vit vísa samanhald heldur enn sundurlyndi, og at vit samstarva heldur enn mótarbeiða. Gott nýggjár. Gud signi tjóð okkara Føroyar.
2. apríl 1965, brendi heim teirra í grund. Tey mistu alt, sum høvdu fingið í brúðargávu, men til Guds undur sluppu tey øll frá tí við lívinum. Í 1968 bygdu tey sær egið hús á Vallarajørð í Vági. Men væl [...] hava, hóast ringa heilsu víst mær stóran kærleika og nærleika. Eg elski tykkum yvir alt fyri tað og Guds signing framtíð tykkara og við vón um, at heilsan hjá tykkum gerst fragari. Eg vil hervið ynskja tær
