vinnur frama, tjóðskaparrørslan fer sum ein flóðalda um landið, føroyingurin fer at taka sína egnu mentan og egið mál í álvara, og skúlaskapurin verður alt meiri skipaður, byrjar ferðin hjá Føroyum – mó
við spetakklunum (!) -« Flokkurin hevði fyrr einstøk sermerkismál í skjøldrinum, sum síni, eitt nú: mentan, útvarp, sjónvarp, kelduskatt, Kollafjarðartunnil o. o. a. Men er ikki alt nú bara skift út við eina
kvalist av, tá man er fluttur heimaftur. Og í mínum starvi ilskast man mangan inn á hugburðin til mentan og list – hóast áðurnevndu framstig. Eg ivist í, um politikararnir vistu, hvat teir bundu seg til
seniorskeið, familjuskeið og summarskeið fyri útlendingar sum vilja uppliva Føroyar og læra um føroyska mentan. Harumframt skipar skúlin fyri telduskeiðum á byrjunarstøði og ymiskum kreativum verkstøðum - gl
Men eini tjóð sum kortini hevur sín egna samleika. Egið land, vælskipað samfelag, egið mál, egna mentan, egið vinnulív, egna politiska skipan. Tað er ikki fyrr enn ein fer út í heimin at ein sær, hvussu
mær álit, og so fara vit at arbeiða víðari út frá tí. Málið er, at vit við støði í okkara máli og mentan skulu brynja tann føroyska ungdómin so væl út, at hann verður betur førur fyri at lyfta samfelagið
ikki fer at stinga seg upp aftur at kenna røtur sínar. Føroysk eyðkenni, sum eru tengd at máli og mentan okkara, eiga vit at varða um, tí tað er hetta, sum sigur frá, at vit eru eitt fólk. Evald er ein
takksom og ein kvinna bjóðaði okkum eina hønu fyri at vísa takksemi sítt. At læra nakað av einari mentan at kenna, sum er so nógv øðrvísi enn heima, er nakað, man bert sjáldan fær møguleika fyri. Hóast
sandinum liggur sum ein ruin, og stóra standmyndin er fyri mongum eitt týðiligt tekin um, hvussu dýr ið mentan kann vera fyri eina skuldarbundna kommunu. Hyggur hann norðureftir, so er málið um samanleggingina
framtíð, ella nútíðini. Teir sum brúka fortíðina snakka um Føroyar Kristnaðar, Sigmundur, Tróndur, mentan, Føroyar serstøk tjóð osfr... Øgiliga tjóðskaparsinnaðir og alvorligir menn, stramt myrkt slips,
