er eisini eitt dapurt og svárt ár hjá Lisbeth og familjuni, tí lívsmakin Jákup gerst illa sjúkur og doyr hin 11.septembur, lagnudagin, tá yvirgangsatsókn feldi Twin Tower í New York, og heimurin allur skalv
samkenslu. Vit enda okkara minningarorð við ørindinum úr Hávamáli: Doyr fæ, doyggja frændur, doyggi eg sjálvur samur; eitt eg veit, sum aldri doyr, dómur um deyðan mann. Kári er farin, men minnini liva. Kristianna
Borðoyarvík, har sum Jákup fekk mangt kóki, so minnir vaknandi vár okkum á tað æviga, sum ongantíð doyr. Latið hetta verða uggi tykkara á komandi døgum. Harrin styrki tykkum í sorgini og sakninum, nú
hjá Ingolfi hoyrdu vit hesi orð frá Rómverjabrævinum: “Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum. Tí at um vit liva, so liva vit Harranum, og um vit doyggja, so doyggja vit Harranum,
elskaði hana og vildi hava hana heim til Sín – heim í Himmalin, har rósan aldri følnar og blóman aldri doyr. Friður verið yvir minninum um kæru bróðurdóttrina, Anju. Lillian
Harafturat var mamma ein arbeiðsrót. Tá eg ofta spurdi hana hví hon arbeiddi so nógv, var svarið ”ongin doyr av at arbeiða Anna, harnæst er arbeiði eitt slag av terapi fyri meg, segði hon” Hoyrdi eldri kvinnur
Guds Orð sigur, at menniskjað er ein ævigur skapningur, at vit hava ein ævigan anda, ið ongantíð doyr. Bert við at seta álitið á Jesus eiga vit ævigt lív í Himlinum, og mugu vit sjálvi velja. Tøkk fái
segði tú við meg: Eg havi verið á møti í kvøld. Og tað hevði tú sanniliga verið. Tríggjar dagar seinni doyr mamma. Meðan vit øll standa við seingina og siga farvæl, og siga at vit elska hana og at vit gleða
skáldaður, ella skrædlaður, er lítil og eingin vandi fyri smittu. Av tí at bakterian, sum gevur nátasjúku, doyr við hitaviðgerð, er hon burtur, tá nátungin er kókaður ella stoktur. Heilsufrøðiliga Starvsstovan
djórahaldið, seyðurin skal til. Ridluskriði er so álvarslig sjúka, at allur seyður, sum fær ridluskriða, doyr. Ridluskriði er sera torførur at basa, eitt nú tí at allir smittuvegir eru ikki heilt greiðir enn [...] seyðurin er smittaður. Tað ganga ein til seks mánaðir frá tí, at seyðurin fær sjúkutekin til hann doyr. Sjúkuteknini eru, at seyðurin broytir atburð. Seyðurin klórar sær og bítur seg í skinnið, gongulagið [...] gongulagið broytist og verður skinklut, til hann at enda ikki fær gingið, og liggur so til hann doyr, ofta við herðindum. Fyrsti tilburður av ridluskriða í Føroyum var staðfestur í 1984 og nú er ridluskriði