bygd vilja háða, gloymt tað tykkum ei verður enn, tað tit okkum eru til bága. Vælsignaðir sitið ei hendur í lumma, greiðið hesa fløkju so væl sum tit kunna, loysið hetta álvarsmál skjótt og væl, tí fólkið

er Bari, sum spælir í fremstu italsku deildini, til reiðar at gjalda nógvar milliónir fyri at fáa hendur á føroyska álopsspælaranum.

ongin ivi hjá mær um, at Sandoyggin skal fáa sín lut í komandi oljuvinnuni. Men, vit skulu ikki sita hendur í favn og bíða eftir, at onkur forbarmar seg yvir okkum. Nei, vit skulu sjálvir fara í gongd.    Hvat

er rættulig ferð komin á. Fyri bert fáum árum síðan, so skuldi ein grein sum hendan gjøgnum fleiri hendur, áðrenn hon kom í blaðið. Hon skuldi fyrst skrivast av blaðfólkinum, síðan skuldi ein setari seta

og aðra staðir, enn einaferð forða fyri, at nakað verður gjørt? Skulu vit bara framhaldandi sita hendur í favn og bíða til Múrurin er farin fyri skjeyti? Okkara mætasta fornminni? Nøkur orð um og spurningar

eru eisini aðrir handlar í Danmark, sum saktans kundu selt meira føroyskan fisk, um til bar at fáa hendur á honum beinleiðis frá framleiðaranum. Tað ber til Eitt av fiskavirkjunum, sum sjálvt selur sína

fyrispurning frá blaðmanninum um hann ikki stuðlar ætlanunum um at fáa virkið á Tvøroyri aftur á lokalar hendur, sigur Páll seg einki hava ímóti hesum, men at Fiskavirking skal seta virkið ístand fyrst. Hetta

spardu sær fiskidagar, áðrenn fiskiárið gekk út 31. august. Tá Meginfelag Útróðrarmanna hevur fingið hendur á fullfíggjaða uppskotinum, verður tað sent limafeløgunum til ummælis. Síðan verður ein umboðsne

henni tóktist virðismikið. Harafturat var hon vøkur, virðilig og fyrikomandi. Og ikki gavst hon á hendur fyri tað, um hon fekk mótgang. Á nei. Mótgang fekk hon í ríviligt mát: Fyri knøppum ári síðani misti [...] tað vit ungu nápaðu burturav, tá ið vit fylgdu Beintu heim fyri, at hon ikki skuldi koma í skeivar hendur. Malla var fyrsta kvinna, sum fekk sæti á tingi. Hetta var, minnist meg rætt, í 1964. Hon sat á tingi

henni tóktist virðismikið. Harafturat var hon vøkur, virðilig og fyrikomandi. Og ikki gavst hon á hendur fyri tað, um hon fekk mótgang. Á nei. Mótgang fekk hon í ríviligt mát: Fyri knøppum ári síðani misti [...] tað vit ungu nápaðu burturav, tá ið vit fylgdu Beintu heim fyri, at hon ikki skuldi koma í skeivar hendur. Malla var fyrsta kvinna, sum fekk sæti á tingi. Hetta var, minnist meg rætt, í 1964. Hon sat á tingi