Spælararnir, sum manna kvinnuliðið hjá Neistanum, kenna alt til avgerandi dystir, og eingin hevur sum tær, dugað at fingið sum mest burtur úr tættum og hørðum dystum, og tað siga hagtølini eisini greitt

nøkrum sjálvir. Kanska er tað av penganeyð. Men hví selja okkara skip til hollendsk reiðarí- og so manna tey aftur við føroyingum, sum vit hava nógv dømi um seinastu tíðina. Olaf Olsen sigur, at tað vísir

broytt í heilum, tá tey eru farin í gongd. Fær oljuvinnan ikki eina breiða undirtøku bæði politiskt og manna millum, so fær tú ikki tann stabilitet, sum er neyðugur í hesi vinnu. Vit hava nóg ringar royndir

øllum økjum. Viðurskiftini hjá okkum eru so vánalig eftir hondini, at tað verður verri og verri at manna skipini. Vit meina, at ein av orsøkunum til áður nevnda er, at vit/FF, hava verið ov lítið avgjørdir

menna til komandi ættir, með-an vit eru uppi á døg-um, tí tann dag, móð-ur-mál-ið verður kvalt á manna-munni, doyr Føroyingurin í Føroyum. Tað er heldur einki at taka seg aftur í, at føroyskt mál hevur

Føroyar at verða prestur. Men so varð ikki. Hann fekk hjálpaprestastarv við Trinitatis kirkju í Keyp-manna-havn. Og hann varð prestvígdur í Frúukirkju 16. september 1916, av Harald Ostenfeld, Sælands bsikupi

eitt stórt mál og stóra upphædd. Fyribils kunnu vit staðfesta, at tað tykist okkum, sum at millum manna verður nú skift sakliga orð um eina slíka verkætlan og grundgivið verður fyri og ímóti, meðan málið

at spæla. Duo Prima Vera fer eisini at luttaka á konsertini í Listaskálanum í kvøld. Tey bæði, sum manna hesa duo, eru Monica Strauss, violin og Stamen Stanchew, klaver. Duo Prima Vera spælir tónleik hjá

trupulleikin við teimum flýggjandi sjómonnunum er so stórur. ­ Í einstøkum førum hevur verið trupult at manna skip, men tá hevur mest talan verið um maskinmenn. ­ At fáa dekkarar hevur ikki verið trupult. Hinvegin

Løtingsumboð Miðfloksins eru spurd, bæði av fjølmiðlum og millum manna, um vit fara á fund við Nyrup um høvið býðst. So sjálvsagt tykist svarið okkum, at spurningurin í byrjanini gav orsøk til undran. [...] okkum mett óhóskandi fyri fólkavaldar politikkarar. Størri ósemjurnar eru, breiðari gjógvin er grivin manna millum, tess størri er tørvurin á dialogi. Vanligi føroyingurin kundi óivað hugsað sær at fingið høvið