í Gøtu. Abbi varð smittaður og doyði. Um tað mundið var mamma á sjúkra­húsi í Klaksvík og fastur okkara, Bergitta, tók ommu heim til sín. Hon doyði í 1945 í heiminum hjá Bergittu, gift við Sámal Jákupi

hjart­anum, og eri takksom fyri at hava haft eina so góða systir, og ongantíð var eitt øvugt orð okkara millum. Minnist tá vit vóru á Skæl­skør Giktsanatorium, vit gingu túrar, hugnaðu okkum í íbúðini

nógv til í eini smáttu, sum vit eiga uppi í fjøllunum. Rættarskipanin í Noregi er ikki tann sama sum okkara. Málið kom fyrst fyri í eini fylkisnevnd, sum í fyrsta umfari gav barnaverndini viðhald. Nevndin

besta blóma av sjúku og vanlukku. Slíkar hendingar seta sum vera mann síni djúpu spor hjá flestu okkara og gröðast ongantið heilt, hóast lívið fer víðari. Í dag er Pápi sjálvt fjórða og næst yngsta ef

partur av fólkinum, ið ikki var við upp á tað, og serliga tá vit funnu út av, at vit skuldu spæla okkara heimsdysti á útivølli og ikki í Føroyum. Tað var annars tosað um, at um undantaksloyvi fekst, kundi

royndir. - Áhugan hava eg altíð havt. - Eg minnist, at eg sum barn gekk og sáddi ymist uttan fyri hús okkara í Klaksvík, og so skjótt sum tað fór at næla, át seyðurin alt av. Men eg royndi bara aftur. Hon varð

so, at um tónleikurin er øgiliga góður og villur, so skal ljósið eisini fylgja við tí. - Hetta er okkara avbjóðing, sigur Poul Martin Joensen.

, ein fulltrúi frá Ríkisumboðnum og tveir politistar. - Túnið fyltist við bilum, og tey komu til okkara uttan aðra ávaring. Eg varð biðin um at pakka nøkur klæðir niður og finna fram bamsur og annað, sum

verður gjørt pláss til amboðini, og síðan verður eitt loft lagt í henda partin, har vit fara at hava okkara umsiting. Magni Johannesen sigur, at byggitíðin sambært sáttmálanum verður 14 mánaðir, og tað merkir

Norðurlandahúsinum og hinari í Ebenezer. Tað trýtur ikki við jaligum afturmeldingum til orkestrið frá okkara áhoyrarafjøld. Hví eitt symfoniorkestur? Verður hugt eftir umfatandi virkseminum, so er eingin ivi