onkrum, og so stutt eftir gongur líka frammalaga, men nú ímóti, fær mítt skepsis fram í ljósmála. Tá fari eg at ivast í rótini. Er tað bara okkurt opportunt, sum er uppi í tíðini, sum flákrar – fyrst fyri

Men, tá trolararnir høvdu fiskað har í tríggjar mánaðir á rað, var rokfiskiskapur av toski har. - Eg fari tí at loyva mær at spyrja, um nakar samanhangur kann vera í hesum, nú Føroya Banki hevur verið friðaður

sær ein evnisdag um hetta evnið og hvørjar staklutir starvsfólkini hugsa sum undirevni. Einasta eg fari at seta orð á, er, at tænastan hevur alt at siga, um arbeiðsfólkinum er lív lagað at búgva og at seta

afelag. - Trupulleikin liggur okkara egnu myndugleikum, so her átti at verið lætt hjá løgmanni at fari til verka, leggur hann afturat.

undirtøku í samgonguni fyri tí enn, men politiskt hava vit eina ábyrgd, antin vit vilja ella ikki. Tí fari eg framhaldandi at at arbeiða við málinum, sigur hann. Hann vísir á at innflutningurin av tollfríum

kennist vi ð hesar hundarnar. - Er talan um ó nollur, so er hetta somiki ð grovt, at vi ð komandi skuldi fari ð í fongsul. Har eru eisini vakmyndat ó l á kajini, og v ó nandi ber til at spola hesi aftur til

gjøgnum børn/familjur ella hús koma vónandi heim aftur. Tað er tó eisini ein partur sum er leysur tá fari verður av landinum, og vandin er tí stórur fyri at tey ikki finna heima aftur. Ungar stakar føroyskar

vána­ligu umstøðunum alt hetta skúlaárið, verða væl ikki revsaðir fyri eitthvørt, ella hvussu? Eg fari hervið at heita á Mentamálaráðið, leiðslu skúlans og onnur við­kom­andi, um at taka málið upp aft­ur

– Men, sum sagt verður, maður kemur í mans stað, lat okkum vóna, at so verður. Við hesum fáu orðum fari eg at senda tykkum, Súsan, Andrias, Grimhild, Gunnari, Angeliu, Anniku og familjum tykkara boð um

málum, ið vit seta okkum fyri, um bert vit hava vilja og áræði til at taka tung tøk. Góði Livar! Eg fari at ynskja tær hjartaliga til lukku við hesum heilt einastandandi flotta bragdi. Hóast tú er Sundamaður