vanur at taka til “tann sum ikki sparir, tá ið hann hevur, tekur ikki til, tá ið tað krevur” Haldi at dømini omanfyri vísa, at serliga, menniskjaligu avleiðingarnar av einum minni haldgóðum fíggjarpolitikki
eftir dýpdarjournalistikki, eftir at beina fyri mytum og eftir at geva teirra egnu stætt mótspæl. Men dømini um tað slag av virtual reality, sum nútíðar fjølmiðlar skapa, og ta vídd av ávirkan á okkara lagnu
búskaparligum ótryggleika, fráflyting, tilvildarligum virðistapi í samband við húsagang o.s. fr. Dømini um stutt-tíðar áhugamál av týdningi fyri búskaparpolitikkin eru nógv. Vit eru uttan iva nógv, sum
Danski Ríkisfelagsskapurin er ein samansettur eindarstatur av Danmark, Grønlandi og Føroyum. Men sum dømini í greinini vísa, so er hetta langt burtur frá fólksligu fatanini. Partarnir í ríkisfelagsskapinum
inni í songini, hóast hann visti, at eg vildi inn eftir honum fyri alt í verðini, sigur Maria. Og dømini eru mong. Sum tá Maria, ið als ikki er ov tjúkk á nakran hátt, varð tvungin til at fara niður í vekt
hesum originalinum, ið vil og tímir at gera okkurt, metir Kristian. Kristian umvældi gamalt skip - Dømini eru sera mong um idealistiskt arbeiði innan ítrótt og mentan, vísir Kristian Blak á. Tú nevnir í
fullu í aldandi hav, so sjónir og vónir brustu og suffandi sukku í kav. Samanbera vit nú hesi bæði dømini um tvískygni, tann mentunarliga og tann politiska ambivalensin, so tykist tann seinni at ganga djúpari
betendað, gav tað nógvum fanatikarum næstan carte blanche til at taka seg sjálvan til rættis, og dømini eru avbera nógv um grovan, bæði psykiskan- og fysiskan yvirgang, sjálvt um bert ein evarskalítil
kommunistaræddum tápulingi, sum billar sær inn, at hann er partur av tí intellektuellu elitini. Dømini, har Skæling gevur seg sjálvan upp til spei og háð, eru sum murran. Einastaðni situr hann og roynir
droyma stórar dreymar fyri síðan at arbeiða gróthart fyri at fáa dreymarnar til veruleika. Tak bara dømini um, at vit í Føroyum, áleið 55.000 fólk hava egið symfoniorkestur. Havi egið mál og egna mentan.