kunnu lata Føroya Felag Móti Krabbameini eina gávu, konto í peningastovnunum. Lisa Sivertsen á Viðareiði, fødd Fuglø, andaðist á Klaksvíkar sjúkrahúsi, mánadagin 11. august, 64 ára gomul. Kistan fer úr

grivið omanav inni í myrka tunlinum, við tí í hyggju at vegastrekkið skuldi asfalterast. Fólk á Viðareiði og Hvannasundi hava spurt seg fyri, hví hetta varð gjørt so tíðliga, tá ein samstundis skuldi bíða

Ásvør varð fødd á Viðareiði, haðani bæði foreldur hennara vóru. Mamman var Maja Matras, eitt av systkjunum á Brekkumørk, og pápin Jógvan Joensen hjá Dála. Seinni fluttu tey til Klaksvíkar, tá Jógvan fekk

ættaður úr Árnafirði. Hann tók teologikt embætisprógv í Århus í 1997 og hevur síðan verið prestur á Viðareiði, har hann hevur røkt kirkjusóknirnar á Viðoynni, Svínoy og Fugloy. Frá1. oktober í ár er hann settur

úr Svøríki. Sangirnar fara tey at skriva og framleiða á tónleikalegu, sum verður á Hotel Norð á Viðareiði, 23-26.apríl. Seinasta kvøldið verður so konsert í Varpinum í Klaksvík. Sangirnir verða ikki allir

Klokkan 05:45 leygarmorgun komu boðini um, at eldur var í einum húsum á Viðareiði. Maðurin, sum búði einsamallur í húsunum, svav í stovuni, tá hann vaknaði av royki, ið kom frá komfýrinum. Helst av eini

uppvaksin í Árnafriði, hevur tikið útbúgving sum orguleikari, hevur lisið teologi, verið prestur á Viðareiði, og nú er hann prestur á Glyvrum. Meinhard Bjartalíð leggur mikudagin leiðina fram við á Rás2, og

bleiv sløkkiliðið í Klaksvík boðsent. Hildið var, at tað var eldur í smoltstøðini inni í Dølum á Viðareiði. Men á veg norður fingu teir fráboðan um, at talan kortini ikki var um eldsbruna, men heldur um

felagshøli og góðum kørmum fyri bæði børn og starvsfólk. Marita Sumberg, borgarstjóri, sigur, at Viðareiði er ein bygd, har ið barnafamiljur trívast, og endamálið við nýggja dagstovninum er at menna tæn

fór hon niður at ganga í skúla. Sonja var hálvtannað ár á Viðareiði, so niður at ganga í skúla. Sjálv búði eg fýra og eitt hálvt ár á Viðareiði. Eg fall skjótt til, fylti 10 ár stutt eftir, at vit vóru [...] rættiliga skjótt eftir tí føroyska. Eg var ongantíð happað, tí eg ikki dugdi málið. Tað skulu børnini á Viðareiði hava alt rós fyri. Kanska kom respektin av, tá vit skuldu lesa danskt hart í skúlanum. Eg krympaði [...] ljóðaði so platt í mun til gøtudanskt, sum hini børnini lósu. Eg kenni tað sum eri eg vaksin upp á Viðareiði, mær dámdi ótrúliga væl. Her var so frítt og markleyst. Jytta og Sonja búðu og gingu í skúla í Danmark