sum ein segði: Men tú hevur ráð til brúntkrem. Heilt erligt, hvussu lágt kunnu fólk seta seg sjálvi? spyr Inger. - Og so siga fólk: Tú mást bara spara og raðfesta! Men har er onki at spara ella at raðfesta
vit kunnu menna ferðavinnuna munandi rundanum kavingina, sigur hann. Hann flennur at, at tá ið konan spyr hann, hví hann so sjáldan hevur fisk heim við, plagar hann at svara: Eg kann ikki fara at drepa og
tað hevði verið bíligari, um vit fóru ígjøgnum eina útbjóðing, sum hevði tikið tíð og kostað pengar, spyr Heðin Mortensen. Higartil hevur innrættingin í Niels Finsensgøtu kostað skattgjaldarunum í høvuðsstaðnum
løgtinginum hvørki eina sanna ella greiða mynd av málinum. Tí hesar almennu rættleiðingar. Sirið Stenberg spyr landsstýriskvinnuna, um hon fer at virka fyri, at samdøgursrehabiliteringin á Boðanesheiminum
ritgerð í jura (!) – til frama fyri tey veikastu í samfelagnum. Olympiski sigursskammilin Blaðmaðurin spyr nú henda ” Grand old man” á vinstravonginum um hansara fyrimyndir. Preben - ið sigur seg vera ” f
á café og nýta ein góðan caffé latté eftir dagsins stríð. Ein smádrongur gongur ímillum fólkið og spyr um restpenin, og á hinari síðuni á gøtuni gongur ein eldri maður og selir “superglue”. Vit eru stødd
brúkt, er tað rættiliga óheft av strategiska hugtakinum. Búskapur er umferðin í samfelagnum. Búskapur spyr ikki so nógv eftir, hvat vit brúka hesa umferð til. Hetta sæst týðuliga í kjakinum millum fíggjar
listaverkinum - Ella kongsbommunum, eitur tað nokk. Kongabomm? Kongsbomm? Hvat man vera tað rætta?, spyr hann og tyggir orðini eitt sindur. Sjálvt um Tóroddur Poulsen hevur bygt hetta listaverkið fyrr, helt
lands, tí tað er hetta, sum skapar útflutningsvirði og soleiðis valuta heim til landið. Jákup Sólstein spyr í hesum sambandi, hvussu leingi Føroyar kunnu liva við læntum peningi, sum ein stórur partur av hesum
vígvøllur í stríðnum móti grannalondunum. Tað er eins og alt gamla Palestina er dømt til stríð, og mangan spyr man seg sjálvan, hvat ólukkan hevur gingið galið, sigur Heini í Skorini, sum skjótt fekk sjón fyri
