Ikki eiti á sum Johan gjørdist rísin av hesum sannleikunum, ið eg loyvdi mær at seta á prent í Dimmalætting í farnu viku. Havi síðani valið í mínum stilla sinni gingið og filosoferað yvir, um Johan Dahl
Undantikið frá hesum verða skjøl ríkisins; fyrivarni verður tikið viðvikjandi skyldu til at lata prent til kgl. bókasavnið 10. Friðan av byggningum og nátturðufriðan. 11. Tryggjan av strond, kanalir,
ini, at har ikki var nakað tjúkt pappír at prenta á – tað hevði Prentmiðstøðin valt at brúka til prent av einum lýsingarblaði. Vit greiddu fra okkara støðu, men fingu frá stjóranum at vita, at vit pent
heysti í 1984 flutti Jon til Tvøroyrar, har hann á Tanganum fór undir Hestprent, ið var lítil prentsmiðja, sum eisini hevði sats, og sum gav út lokalblaðið Suðuroyartíðindi. Jon er framtakshugaður
Bakkafrost keypti 25. september, hevur felagið kallað inn til eykaaðalfund í dag. Blaðið fór til prent áðrenn fundurin var liðugur, men frammanundan tykist vera greitt, at meirilutin av partaeigarunum
kirkjuna, og har kom hansara ætt at vera alla hansara tíð. Jógvan var annars ein kendur maður í Havn sum prentsmiðjustjóri, faktor, hjá H.N. Jacobsen. Hann var eisini formaður í nevndini í Havnar Sjúkrakassa
hvalastovnarnir. Tíverri hevur »populera pressan« latið seg tøla av grønu felagsskapunum, og sett á prent ógvuliga einsíðugt tilfar uttan at leggja nakað í sannleiksvirðið. Gamla dagblaðssloganið um, at tú
n, staðfestir Andras: – Tað var ikki meiningin við starvslýsingini at provokera nakran. Hon var prentað í teirri tíðini, tá kjakið um grein 266b í revsilógini var upp á tað heitasta, men eg vil framvegis
Djurhuus skrivaði stutt eftir, at Jens Christian var deyður. Tær fyrstu Kristin Háberg-vísurnar komu á prent í 1922 og 1923. Tær seinastu vóru í bókini Sjómannsrímur, sum kom út í 1925. Seinni eru tær komnar
við at útgeva á egnum forlagi er strævið, og at hetta arbeiði hevur møtt meg almikið – at samskipa prent, grafikk og flutning – og at eg tí ikki havi givið ymiskum smávillum ans. Tó má eg viðganga eitt –
