silvur« vit líta á ístaðin fyri at líta á Guð. Tað kann vera peningur. Tað kann vera alt, sum bindur likam og sansir okkar ? og hvat so, tá ið likamið ikki er longur? Tað kann vera tráan eftir valdi og æru

framtíðina. Hetta lívsins breyð fáa vit á serligan hátt við altarborðið. Har verður sagt, hetta er likam mítt og hetta er blóð mítt til fyrigevingar syndanna. Vit fáa Jesus sum frelsara við Harrans borð

syndabyrðu, kunnu vit seta frá okkum hjá Jesusi. So eru nógvar aðrar byrðar, vit knógva undir: Sjúka til likams og sálar, arbeiðsloysi, trupul uppvøkstur, trupul menniskju og sorg. Men í øllum lívsins viðurskiftum

framtíðina. Hetta lívsins breyð fáa vit á serligan hátt við altarborðið. Har verður sagt, hetta er likam mítt og hetta er blóð mítt til fyrigevingar syndanna. Vit faá Jesus sum frelsara við Harrans borð

til mín: »Hvør er næsti mín?« Og sum tað einasta svarið sá eg fyri mær ein svartan eldri mann, eitt likam fult av sárum, og eitt andlit, ið var uppsvølpað og avskeplað av hesi ræðuligu sjúku, sum hevði etið

Vit kristnu eru limir á Kristi likami. Og Kristi likam er kirkn, samfelag teirra heilaga, sum vit siga í trúarjáttanini. Og vit gjørdust limir á Kristi likami í okkara heilagu dópsstund. Dópur er byrjan [...] sum kristin er at venda aftur til dópsins gávu, at taka ímóti hesi gávu dagliga í trúgv. Vit eru likam Jesu Krists og limir hvør fyri seg.

halgidagin ? sunnudagin ? sum Gud hevur signað og halgað. Hvussu brúka vit so henda fyri sál og likam so neyðturvuliga hvíludag? Vit halda frí frá okkara vanliga arbeiði og fara í kirkju ella í samkomu

frameftir skoða av rennandi løki drekka rennur í stríðum streymum leskiligt drekkivatn balsam fyri sál og likam niður at húka og síðan drekka stóð har aftur bað meg drekka eg játtaði sá, hoyrdi, tevjaði tástaðni

meira enn innkomin byrjaði ein drúgv og nágreinilig kanning og skráseting av mær. Ein sálarlig og likamlig klassing í fleiri stigum var byrjað. Tvær sjúkrasystrar og ein lækni handfóru meg. Tá ið hetta dyggiliga

av sexuellum frælsi, sigur Agnar, sum hinvegin heldur at einsemi og cølibat er gott og sunt fyri likam og sál. Og kanska er okkara avskeplaða fatan av frælsi júst orsøkin til, at so nógvir av persónunum