dómkirkju framman fyri silvurskríninum, har Ólavur lá í. Kristin kemur at hugsa um, at har lá hansara likam og bíðaði eftir uppreisnardegi. Tá vildi hann stíga fram, og fólkið tyrpast um hann, og hann vildi

deyða. Tann gevandi, ofrandi og fyrigevandi kærleikin. Tær fyrigevi eg allar syndir tínar. Hetta er likam mítt, sum fyri tykkum verður givið (ofrað). Hetta er blóð mítt, sum fyri tykkum verður úthelt til

Hin góða gerðin móti Jesusi »Hon hevur frammanundan salvað likam mítt til jarðarferðina.« (Mark. 14,8) Pálmasunnudagur er dagurin, tá ið Jesus reið inn í Jerúsalem undir fagnaðarrópum fólksins. Vit hava

orðinum. Men týðuligast opinberar Jesus seg fyri okkum sum lívsins breyð við altarborðið. »Hetta er likam mítt sum fyri tykkum verður givið.« Sama sigur hann um vínið sum blóð sítt. Eftir Jesu egnu fyriskipan

silvur« vit líta á ístaðin fyri at líta á Guð. Tað kann vera peningur. Tað kann vera alt, sum bindur likam og sansir okkar ? og hvat so, tá ið likamið ikki er longur? Tað kann vera tráan eftir valdi og æru

framtíðina. Hetta lívsins breyð fáa vit á serligan hátt við altarborðið. Har verður sagt, hetta er likam mítt og hetta er blóð mítt til fyrigevingar syndanna. Vit fáa Jesus sum frelsara við Harrans borð

syndabyrðu, kunnu vit seta frá okkum hjá Jesusi. So eru nógvar aðrar byrðar, vit knógva undir: Sjúka til likams og sálar, arbeiðsloysi, trupul uppvøkstur, trupul menniskju og sorg. Men í øllum lívsins viðurskiftum

framtíðina. Hetta lívsins breyð fáa vit á serligan hátt við altarborðið. Har verður sagt, hetta er likam mítt og hetta er blóð mítt til fyrigevingar syndanna. Vit faá Jesus sum frelsara við Harrans borð

til mín: »Hvør er næsti mín?« Og sum tað einasta svarið sá eg fyri mær ein svartan eldri mann, eitt likam fult av sárum, og eitt andlit, ið var uppsvølpað og avskeplað av hesi ræðuligu sjúku, sum hevði etið

Vit kristnu eru limir á Kristi likami. Og Kristi likam er kirkn, samfelag teirra heilaga, sum vit siga í trúarjáttanini. Og vit gjørdust limir á Kristi likami í okkara heilagu dópsstund. Dópur er byrjan [...] sum kristin er at venda aftur til dópsins gávu, at taka ímóti hesi gávu dagliga í trúgv. Vit eru likam Jesu Krists og limir hvør fyri seg.