Nú havi eg afturvendandi umrøtt okkara arbeiðsstøður og eisini um í hvønn mun vit, sum kvinnur, eru við. Eg havi víst á mansdominerað arbeiðsøki og at kvinnur tykjast starvast í størvum, skipað av monnum

eisini partur av NATO gjøgnum danska NATO-limaskapin. Harvið er ikki sagt, at vit ikki skulu hava okkara egnu hugsanir, tí tað skulu vit. Ongin er betur at umboða Føroyar enn føroyingar sjálvir. Tað er

fullkomiligar rættar. Hinvegin síggja vit, at tá okkurt fer upp, so fer okkurt annað niður. ##med7## – Okkara royndir eru, at størsta óvissan er støddin. Um tað eydnast at halda støddina og ikki fara út um

samstundis sum at verandi privatir miðlar eisini fáa stuðul. Stuðulsskipanir eru púra vanligar í okkara grannalondum, men tað er óvanligt, at skipanirnar eru so óambitiøsar sum tann í Føroyum. Eg helt

stórar møguleikar við sær fyri búskap, inntøku, vinnu, arbeiðspláss, samferðslu og mentan og at menna okkara egna tilfeingi. Men ferðavinna um allan heim hevur somu avbjóðingar: Hon kann gerast ein altjóða

leingi til pensjónsaldur – bæði fara at hava eitt betri lív og betri viðurskifti við eftirkomararnar í okkara samfelag, um vit nú gera eina ætlan, sum eisini tekur hædd fyri, at vit sannlíkt bæði fara vera frískari

Signar við tykkara familjum. At missa eitt so framúrskarandi menniskja er ófatiliga tungt – og bøn okkara er, at Harrin skal styrkja tykkum í sorgini. Anfinn Kallsberg var fyrst og fremst familjumaður, sum

tí lógarfestan rætt til Lív. Rætt til sama lívið sum tú og eg, sum liva, einaferð fingu frá fedrum okkara, siga tingmenninir hjá Miðflokkinum. – At kalla nakað fría fosturtøku er av sonnum ein mótsøgn. Av

bara og forfella. Tað gevur ikki meining, at vit sum privatpersónar skulu seta okkum sjálvar og alt okkara í veð, fyri at uppihalda ognum, sum vit í síðsta enda onki eiga í, sigur 35 ára gamli bóndin. – Hendan

teir hildu um hansara avrik. ##med2## -Eg havi einki at siga annað enn gott at siga um avrikið hjá okkara monnum. Teir kunnu allir hyggja í spegilin og vera nøgdir. Vit eru sera vónbrotnir, tí vit høvdu