tjóðskapur, uppvøkstur og fortíðin nakað, tú kanst smoyggja av tær, ella hvat hendir, um tú roynir, spyr Lisbeth og letur spurningin hanga í luftini. Hjálandaarvurin Meðan spentu viðurskiftini millum Føroyar
fólkunum. Hann ger ikki mun á kantinufólki ella stamspælarum. Er sera góður til sítt arbeiði. Hann spyr meg ofta, hvussu tað hevur gingist til ein dyst. Vit práta á enskum ikki á svenskum.
samstundis sum tað morgunin eftir býráðsfundin frættist, at Klaksvíkar kommuna ikki ger tað. Og so spyr hon, hví vit í Tórshavnar kommunu skulu gera tað sama, sum aðrar kommunur eru noyddar at gera. Tað
tey gomlu, sum undan fóru. Ein maður, sum prátar náttúrliga og dugir at fáa tey, sum lurta, við sær. Spyr, um hann heldur, at onkur annar minnist betur. Alt fellir náttúrliga, og hann kennir seg ikki sum
gjørt við at taga eina eind, sum frammanundan er alt ov lítil, sundur í tríggjar minni eindir. Hann spyr eisini, hví hetta er gjørt. - Tað kann so ikki vera fyri at veita lokalu borgarunum tryggleika, tí
ng. Hugaligt at lesa 2 oddagreinir í Dimmalætting í heyst og aftur nú um ársskiftið. Dimmalætting spyr: "Hava vit ikki ov nógvar dansktímar í skúlanum? Dansktímarnir í føroyska skúlaverkinum verða brúktir
stórvirki við nógvri tøkni, krevja tey javna rávørutilgongd t.d. av upsa ella frystari rávøru. Og so spyr hann eisini um tað er gjørligt hjá skipum og virkjum at finna eitt felags stev, sum hevði verið ein
uttan mun til um vit vilja tað ella ei, hví so ikki læra børnini okkurt annað fremmandamál í staðin, spyr Karin Jóhanna og vísir á, at tað jú ikki er nøkur lóg, sum sigur, at vit treyaleyst skulu halda dyrnar
Eitt ævintýr er sum vatn aftur ímóti framhaldssøguni hjá Hans Paula um javnaðarhimmiríkið á jørð. Ein spyr seg sjálvan, kann alt hetta vera satt. Droyma vit, ella hvat? Nei, vit droyma tíverri ikki. Hans Pauli
hann hevur havt nógvar tímar bæði sum sjómaður í mong ár, men nú seinnu 25 árini mest sum trúboðari. Spyr tú mannin á gøtuni - hvem er Levi? So svara tey aftur - det er ham den sjove fra Malta. Millum nógvar
