hjá mammu av álvara at smalka. Enn ein hervilig sjúka fekk fastatøkur á hennara frammanundan veika likam. Eisini her vísti hon eina ófatuliga stóra styrki. Ikki vildi hon siga okkum, at tíðin nokk ikki fór [...] segði hon okkum frá hesum. At skána onnur menniskju var hennara sermerki. Tann 18-02-2004 orkaði likam hennara ikki meira, og mamma flutti heim til Harran, 74-ára gomul. Vit vóru glað fyri saman við pápa

túsund kilometrar, men tað er ikki nakar trupulleiki. Ferðirnar tykjast at vera balsam fyri bæði likam og sál hjá teimum báðum, og felagsskapurin millum tey, sum luttaka á hesum ferðunum, er ógvuliga góður

na er einki undantak, men í veruleikanum er talan um eitt menningarstig í okkara vitan um okkara likam. Tað er vanligt, at fólk eru bangin fyri tí nýggja. Men sum sagt áður, velja vit sjálvi at verða við

framtíðina. Hetta lívsins breyð fáa vit á serligan hátt við altarborðið. Har verður sagt, hetta er likam mítt og hetta er blóð mítt til fyrigevingar syndanna. Vit fáa Jesus sum frelsara við Harrans borð

foreldrunum í boðið, so eigur ein skúlalækni bert í heilt sjáldsomum førum at finna psykist ella likamlig brek, sum ikki eru staðfest áðrenn av kommunulæknanum, og soleiðis eru eisini mínar royndir gjøgnum

gera vegir, hugsað um súkklararnar eisini, so hevði verið enn betur. Og at súkkla er sunt fyri bæði likam og sál, sigur Ferðslutrygd í tíðindaskrivi á heimasíðuni. ? Tað at sjónvarpið í einari annars áhugaverdari

at handfara eitt ljóðføri er ein ómetaliga stórur fyrimunur í lívinum. Tónleikur er mennandi fyri likam og sál. Sostatt er vælskiljandi at foreldur og pressan hava verið á gosi. Nú hevur landsstýrið so

silvur« vit líta á ístaðin fyri at líta á Guð. Tað kann vera peningur. Tað kann vera alt, sum bindur likam og sansir okkar ? og hvat so, tá ið likamið ikki er longur? Tað kann vera tráan eftir valdi og æru

og Erolf. Dagsarbeiðið hjá Leon Gunnar endað er, sum hann, ver trúgvur alla tína ferð; hans unga likam kundi hvílu fá. Gud stilla kann hvørt hjartans djúpa trá. Til síðsta farvæl og hvíl í friði her, títt

morgunin, fær at eta men síðani doyvd niður. At henda viðgerð skjótt fer at geva álvarsamar fylgir fyri likam og sál havi eg fingið at vita. Men nú er hon ikki til ampa fyri eina flugu. Eg má sum borgari í hesum